“Oysa bilgelik görebilmek, duyabilmekti evvela. Yaşananları hazmedebilmek, işleyebilmekti belleğin defterine. Eğilimdi, eğitimdi bilgelik; toy olmakla, bilgisiz olmakla, yalnız kalmakla, bir şekilde muhtaç olmakla başlamalıydı yolculuk. Denemekti, yanılmaktı, tecrübeydi bilgelik. Hata yapmaktan, yıpranmaktan, faydaya adım adım yaklaşmaktan geçiyordu sırrı. Terbiyeydi bilgelik; her tutuma karşılık almak, dövülmek, yontulmak demekti çoğu vakit. Sarsılmaktı, yorulmaktı bilgelik zaman zaman; zayıflığa vakıf olabilmekti. Yaşlanmaktı bilgelik; gençliği hatırlamak, pişmanlıkları göğüsleyebilmekti. Acıkmaktı bilgelik, doymaktı sonunda. Sıkışmaktı, boğulmaktı bilgelik; bir açıklık aramaktı nefes almak için. Farkındalıktı bilgelik; çelişkilere direnmek, nedenleri sorgulamak, varlığı anlamlandırabilmekti. Yaralanmaktı, iyileşmekti, çekinmekti, korkmaktı, her şeye rağmen yılmamaktı. Yaşamaktı bilgelik.”