Şimdi o yoldasın. Kalbini bulma yolunda. Aşkın sevdaya varış yolunda. Hem tek kişisin hem iki kişi. Seni kalbine o ip cambazı götürecek. Ona ‘aşkım’ diyeceksin ve elini tutup kalbine doğru yürüyeceksin. Öğreneceksin. Ustalaşacaksın. Ve nihayetinde o ipten gözlerini ayırıp karşıya bakacaksın. Gördüğün şeyin büyüleyici güzelliği seni şaşkına çevirecek. Elini tuttuğun ip cambazının kalbin olduğunu anlayacaksın. Ve o ipin üzerindeki yeni yolculara bu kez sen fısıldayacaksın, “Aşkın yolu ikilerin bir olma yolu. Aşkın yolu ´bir`i bulma yolu.’” Pelin Erdoğan “Aşkın Yolu Bir” kitabında sır yüklü bir sevda hikâyesi anlatıyor bizlere. Aşk ve sevda yolunda yürüyenlerin kalplerine kavuşma ustalıklarını yer ve gök boşluğu arasında salınan, uyku ve uyanıklık düşleriyle çizilmiş bir ipin üzerinden aktarıyor. Bu büyülü hikâyenin ritmine kapıldıkça anlıyoruz ki bizi bu kocaman evrende “Dünya” kılan, bu özel yaşamı kuran şey sevgi. Canlı, cansız her şeyi saran, tek bir zerre boşluk bırakmayacak şekilde her yere, her şeye akan sevgi…