Mijara romanê ji jiyana bera hatiye wergirtin.
Ax û av mibarekê. Ji ber vê yekê însan jî ji axê hatiye xuliqandin, bi avê Jî hatiye pakijkirin. Di dinyayê de her însan,dinê wi, irqê wi, rengê wi çibe, çi jin, çi mêr her kes hez ji ax û avê dike.
Ax û ava bav û kalan hê ji şewate. Çinku ax û ava kal mîrase veke can û ruhê yeki ye. Ax û av dê û bave, geleki şirîn e...
Rojê şewq dida erdê, baye xerbî wekî şefqata dayikan diherikî bi ser axê de. Ava spî zava bû li benda wan sekinibû. Axê singa xwe ji rehmetê re vekiribû. Esman çav ji erdê re dişikand. Axê xwe xemilandbû mîna bûka salê. Av giha axê, ax giha avê. Roj û hewa bûn şahid e vê zewacê...