Bir insan ne kadar sevebilir ki gökyüzünü, karşılık beklemeden hayaline koşarken... Hiç beklenmedik bir anda kader yolunu biriyle kesiştirir... Sonra onu, kurduğun diğer hayallerin üzerine eklersin ve sabırsızca, her an, hayallerin gerçekleşsin diye dua edersin... Onunla sınanmamak için, çünkü kaybedeceğini bilirsin aslında ama yine de sonuna kadar gitmek istersin. Merak ettiğin için değil de çabalayıp kaybetmemek için arkana bakmadan yürürsün yol boyunca ama hiç bir kestirme yol yoktur... Ulaşılamaz ve geri dönülemez bir zamana gelirsin, öylece kalırsın yolun ortasında, benliğini yitirmekten başka çaren kalmaz...

Yazmış olduğum bu kitabım da, Meriç'in duygularına tercüman oldum, siz değerli okuyucularıma saygılarımla sunarım...