BABAANNEMİN SAKLI MUTFAĞI
- HATAY MUTFAĞI
Kanaviçe işli perde aralığından, kapı önüne atılan taburelerdeki
kısa ama tadına doyulmayan sohbetlere kadar her anda, her
muhabbette bir yemek konusu, bir yemek tarifi mutlaka geçerdi
mahallenin hanımları arasında. Evlerden yayılan yemek kokularını
ikindin yapılan börek, kurabiye kokuları izlerdi peşi sıra... İkramlık
tabaklara konup önce komşusuna gönderen bir neslin çocuklarıydık
bizler. Saygı vardı, sevgi vardı, emek vardı ama aradaki bağı
niyeyse hep mutfakla ödüllendirirdik kadar işlemiş içimize,
geleneksel hale gelmiş yemek kültürümüz.
Hatay da bir küçük kasaba o kasabada bir Saklı Mutfak...
Babaannemden bize kalan ne varsa yazıya dökmek inanılmaz
mutluluk verici... UNICEF'in Gastronomi kenti unvanıyla
taçlandırdığı bu kadim şehirde gelenekselleşmiş yemeklerimizi bir
Reyhanlılının kaleminden sizlere aktarmak, sadece kızım için küçük
notlar alınarak başlanan bu hikayenin gerçeğe dönüşmesi benim
açımdan bir mucize değil de nedir?
Hayata dair, aileye dair, yaşanmışlıkların ve yaşanacakların en
güzel aktarımıdır mutfaklarımız. Sevgidir, umuttur, hüzündür, aşktır,
düğündür, cenazedir; mutfaklar...