O dört küçük topu ve kocaman yüreği ile, İngilizlerin dev uçak gemisi Ben My Chreeyi Meiste sulara gömdü. Bir diğerini savaş dışı bıraktı. Çok sayıda irili ufaklı tekneyi ve Fransız topçu tabyalarını top ateşi ile yaktı. Akdenizde sahillerimize ölüm kusan Fransız savaş gemileri, Paris II ve Alexandrayı Kemerde batırdı.

Çanakkaleden Kurtuluş Savaşına kadar hep cephede savaştı.

I. Dünya Savaşında yenilip silahlarımız elimizden alınırken İngiliz komutanlar bir tek bu şanlı bataryanın toplarını almayı askeri şerefe aykırı saydı. Bu dört top daha sonra onun ellerinde Kurtuluş Savaşımızda Egede düşmanı hallaç pamuğu gibi attı.

O, denize döktüğü yaralı düşman askerleri ölümü beklerken, onların yaralarını sardı. O, sadece kahraman değil, zafer gecesini anılarına, Zaferlerden mütevellit neşemizi yaralı düşman askerlerinin acısına hürmeten izhar etmedik. Diye yazabilecek kadar da insandı. Pierre Loti, onun Fransızlara verdiği insanlık dersi ile bütün Fransayı ayağa kaldırdı.

Savaştan sonra Büyük Mareşalin teşvikiyle anılarını yazdı. Ama yayımlamadı. İçe dönük, sade ve mütevazı yaşadı.

Ta ki Mustafa Kemal Aydemir 1995 yılında Paris II batığına dalıp, yıllar süren bir araştırmanın ardından ona ulaşana kadar da kendini bizlerden sakladı... Ve onun inanılmaz anıları Fransız İngiliz askerleri arşivlerinden tek tek doğrulandı.

Bu kitap, bu batıktan çıkan, bu meçhul kahramanın kitabıdır.
Bu kitap, onun barut kokulu, insanlık dolu inanılmaz destanıdır.