Şimdi, bu adamların zincirlerini çözdüğünü, bilgisizliklerine bir son verdiğini düşün; her şeyi aslında nasıllarsa öyle gördükleri zaman nasıl davranırlar? Bu tutsaklardan birini alalım, ayağa kaldırıp başını çevirelim ve zorla yürütelim. Işığa baksın. Bu hareketlerin hepsi birden ona acı verir; önceden sırf gölgelerini görmüş olduğu şeylere bakarken gözleri kamaşır. Ona şöyle diyecek olsak: Daha önce gördüğün her şey birer gölgeden ibaretti; oysa şimdi hakikate yakınsın, gerçek nesneleri ve dosdoğru görüyorsun. Sonra önünden geçen nesneleri ve insanları gösterip bunların ne olduklarını sorsak bize ne cevap verir? Hayret içinde kalmaz mı? Öncesinde gördüğü gölgeler ona bunlardan daha gerçek gibi olmaz mı?