Hayatı yaşamadan öğretmek cehaletin işlediği en iğrenç suçtu.
İnsan ilişkilerine ve topluma getirdiği nüktedan ve kışkırtıcı bakışla Batı kültürünün son gerçek anarşist
yazarı kabul edilen Albert Cossery'nin döneminin avangard yazarlarının aksine can sıkıntısı ve
muğlaklıklardan uzak romanı, adaletsiz toplumların düzenini bozan hırsızlar, züppeler, dilenciler ve yersiz
yurtsuzlardan oluşuyor. Eski felsefe hocası ve dilenci Gohar, uyuşturucu satıcısı ve şair Yeghen, otoriter ve
eşcinsel polis amiri Nur El Dine, Kahire sokaklarında bir araya geliyor. Peki, toplumsal norm ve heveslere
karşı çıkarken iç huzuru nasıl koruyorlar? Fakirliğin ortasında, usanmaz devlet güçlerinin durduramadığı
yaşam enerjisini nasıl muhafaza ediyorlar?
Karakterlerinin içinden geçtiği dinmeyen hüzne ve beyhudeliğe rağmen, Cossery her eserinde
boyunduruğa karşı insanlardaki inatçı inancın gücünü göstermeye devam ediyor.
—Henry Miller
Bir efsane... Otoritenin tüm biçimlerini çürüten yakıcı bir hiciv onunkisi. Mesajı çok açık: Cennet
kaybolmadı, sadece hepimiz dünyanın cennetvari sadeliğinin tadına varamayacak kadar meşgulüz.
—Guardian
Camus gibi Cossery de ahlaki soruları absürdün filtresinden geçirerek inceler; Miller gibi o da başıboşları
kucaklar. Bununla birlikte onun yazınında çok güçlü bir politik görev duygusu vardır. Cossery'e göre en
şiddetli isyan edimi, iştirak etmemeyi tercih etmektir.
—Los Angeles Times
Albert Cossery ... her gün karşımıza çıkması gereken bir isim. O kadar iyi ki: kusursuz bir üslupçu, boyun
eğmez bir mizahçı, en önemli meselesi ise her şeyin yanlış olduğu bir dünyada hevesin beyhudeliği.
—David Ulin, Los Angeles Times