Ayak sesleri hızla yaklaştı, sokağın köşesini dönünce birden yükselip her yana
yayıldı. Girişte durmuş ileriye bakan avukat çok geçmeden nasıl bir adamla
uğraşması gerektiğini görebildi. Ufak tefek bir adamdı, sade giyinmişti, uzaktan
bakınca bile seyredenin eğilimlerine ters gelen bir görünüşü vardı. Adam, zaman
harcamamak için sokağı çaprazlamasına geçerek dosdoğru kapıya yöneldi; kapıya
geldiğinde evine giren biri gibi anahtarı cebinden çıkardı.
Mr. Utterson bulunduğu yerden dışarı doğru bir adım attı ve adam önünden
geçerken omuzuna dokundu. ''Mr. Hyde, sanırım?''
Mr. Hyde tıslar gibi nefes alarak geri çekildi. Ama korkusu yalnızca bir anlıktı;
avukatın yüzüne bakmamasına karşın, sakin bir şekilde cevapladı:
''Evet bu benim adım. Ne istiyorsunuz?''
''İçeri girdiğinizi gördüm,'' diye karşılık verdi avukat. Ben Dr. Jekyll'ın eski bir
arkadaşıyım -Gunt Sokağı'ndan Mr. Utterson- adımı daha önceden duymuş
olmalısınız, sizinle karşılaşmak güzel bir rastlantı, belki beni içeri kabul
edebilirsiniz.''
''Dr. Jekyll'ı bulamayacaksınız; evde yok.'' diye karşılık verdi Mr. Hyde, anahtarını
üfleyerek. Sonra birdenbire, ama hala başını havaya kaldırmayarak, ''Beni nasıl
tanıdınız?'' diye sordu.
''Acaba bana bir iyilik yapar mısınız?'' dedi Mr. Utterson.
'' Zevkle,'' diye cevap verdi öteki. '' Nasıl bir iyilik?''
''Yüzünüzü görmeme izin verir misiniz?'' diye sordu avukat.