Günümüz insanının en çok içinde olduğu ruh hâlidir "duyarsızlık."
Birçok insan, duyarsız olduğu için çevresindeki insanlara acı verir. Bu
duyarsızlık kimi zaman eşine, kimi zaman çocuğuna, iş yerindeki arkadaşına,
sokaktaki komşusuna karşı olabilir.
Çocuklar duyarlılık konusunda daha hassastırlar. Onların henüz kabuk
bağlamamış duyguları, içten gelen tebessümleri, pazarlıksız düşünceleri olduğu
için bu konuda daha duyarlıdırlar.
Bu yüzden hayatın insan ruhunda bozduğu ayarlar, çocukla çocuk olabilen bir
yetişkinde yeniden düzene girer.
Kalp gözü görmeyi bırakınca, aklın ve gözün gücü artar.
Ancak aklın ve gözün gücü kalp olmadan arttıkça "feraset" kaybolur, kişi
geleceği öngöremez.
Bu nedenle usta yazar Paulo Coelho der ki;
Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın. Çünkü
bir çocuğun bir yetişkine her zaman öğreteceği üç şey vardır; Nedensiz yere
mutlu olmak. Her zaman meşgul olabilecek bir uğraş bulmak. Elde etmek
istediği şey için var gücüyle dayatmak.
Onun için duymayan, göremez!
Çocuk kalmak hayata çocukça bakabilmek dileğimle.