Frida'nın acılarından beslenip Yasmin Levy'nin baştan çıkaran sesi ve Salma Hayek'in vaatkâr yüzünde
ifade bulan bu büyük ruhun içinde; Sylvia Plath'ın kırgınlığı, Virgina Woolf'un huzursuzluğu, Brigitte
Schwaiger'in boş vermişliği, Vivian Maier'in arayışı, Sevgi Soysal'ın direnişi, Tomris Uyar'ın tutkusu ve
Tezer Özlü'nün erotizmi vardı.
Frida, sanatının hammaddesi olan aşkına ve acılarına tutunarak kendisini yeniden var etti. Ben asla
rüyaları ya da kâbusları resmetmem. Ben sadece kendi gerçekliğimi resmederim. derken hayata karşı
meydan okumasını da resmetti aslında.
Frida Kahlo, tehdit oluşturan güçlü karakteriyle yaşam ve ölümle dans ederken en yaratıcı figürlerini fırça
darbesi olarak kullandı, hem de yattığı yerden.
Sanata ve edebiyata hiç yabancı olmayan, sanatın ve edebiyatın olmazsa olmazı bu muhteşem
dağınıklık, bir kez daha hayata kendini dayatıyordu.