Bana, kazanmanın aslında daimî bir kayıp ol-
duğunu göstermişlerdi. Ben artık biliyordum
ki barış bayrağının renginin beyaz olmasının
bir anlamı vardı. En küçük kusuru dahi af-
fetmeyen bu renk, benim barut kadar karar-
mış kaderimi sarmalayan isli parmaklarımın
arasında zaferin çanlarını değil, kıyametin
sûrunu üfleyebilirdi ancak.
Maya en kötü anlarını geride bıraktığını sanı-
yordur fakat hava henüz o kadar da kararma-
mıştır. Zihninin içindeki susmayan çağrı, ona
geri çeviremeyeceği bir davet sunarken en
büyük felaketine doğru koştuğunun farkında
değildir.
Tutku, nefret ve acı dönüm noktasına ulaştığın-
da kendini hiçbir aklın kabul edemeyeceği bir
gerçekle yüz yüze bulacaktır.
Maya, parmaklarının arasında sandığı hayatı-
nın ipleri koparken ona sunulan kanatları üze-
rine mi giyecek yoksa ellerini kana bulayarak
devam mı edecek?