“Bir gün Mersin Körfezi açıklarına küçük bir gemi demir atar. Körfez, gemilerin rahatça sığınabileceği ve demir atabileceği korunaklı bir bölgedir. Bu nedenle buraya Mersa derler. Gemide bulunan bazı tüccarlar ve gezginler güvertede toplanmış meraklı gözlerle sahildeki evleri ve heybetli Toros Dağlarının karlı zirvelerini izlemektedirler. Evler kerpiç ve toprak sıvalı sazlardan yapılmıştır. Gemide Osmanlı tebaasından insanlar ve askerler de bulunmaktadır. Gezip gördükleri yerleri kaleme alan gezginler, mektup yazan askerler, Mersin’i üç beş kulübeden oluşan küçük bir sahil köyü olarak anlatırlar. O yıllarda sade vatandaşların haberleşme imkânı yoktur. Olup bitenleri ancak seyahatnamelerden, devlet arşivlerinden, vilayet salnamelerinden öğrenmek mümkündür. Sivil haberleşme genellikle kervanlar ve ulaklar aracılığıyla sağlanmaktadır. Yıllar sonra bazı gemiler posta taşımacılığı yapmaya başlarlar. Zamanla kervansarayların yerini posta işletmeleri alır. 1882 tarihinde Mersin Posta İdaresinde Şevket Efendi adında bir müdür, Muhammet Efendi adında bir de Türkçe muhaberat memuru bulunmaktadır...”