Sizin hiç boynunuza idam ipinden fiyonk yapan oldu mu ve ömrünüz boyunca bir aksesuar niyetine kullandınız mı onu? Ben kullandım.

Göğsümdeki virüsün adıydı o. Beni yalnızlıklar ülkesine hapseden, mutluluklarımı hüzün zindanlarına kilitleyen en büyük aşkımdı. Kalp atışlarını kalbime öylesine alıştırmıştım ki onsuz olduğumda ritim bozukluğu yaşıyordu, belki de bu yüzden göğsümde bu denli tedavisi olmayan bir virüs kalmıştır olamaz mı?

Onunla olduğum zamanlardaki gibi sevdim yokluğunda onu. Aldığı nefes mutluluk verdi bana yanında olmasam da, şiirler yazdım ona ve bunu hiç bilmedi, bilseydi harflerine asardı kendini...
En güzel yıllarımı üniversite yıllarında yaşadım ben ve en büyük acılarımı ise üniversite sonrası!