Hayatı bir noktadan bir başka noktaya kadar süren yolculuk olarak düşün.
Bu yolculuğun bir yerinde yaşarsın aşkı.
Birlikte yol alır, yaşamın tüm engebeli, inişli, çıkışlı yolunda yürürsün.
Öyle ki ne aştığın dağlar, nede engeller senin gücünü asla tüketemeyeceğini düşünür öyle kendinden emin umutlu yol alırsın.
Ta ki bir gün gelip iki taraftan biri yorulana kadar.
İşte o yorgunluk, birlikte yürünen yol üstünde, karşılaşılan engel ve zorluklara karşı, hata yapma paylarını arttırır.
İlk zamanlar görmemezlikten gelirsin hataları.
Yaptığın hataları da hata olarak kabul etmezsin.
Uzun sürmez elbette bu.
Adeta büyü bozulmuştur.
O noktadan sonra tüm yol boyunca yaşananlar adeta yolun o noktasında donar kalır.
Geri kalan tüm yol boyunca farklı yollardan, sonra doğru yürürsün de, o yaşanıp dondurduğun zaman dilimiyle birlikte yaşar, yol alırsın.
İşte! Tam da bu nedenle aşk yaşanmışsa asla bitmez.
Sonsuza dek sürer gerçek yaşanan aşklar.
Sadece seninle birlikte dolmuş zaman dilimiyle yaşanmışlıklar yol alır.
Birçok insan aşkların bittiğine sonsuz aşk olmayacağına inanır dile getirir.
Bunu dile getirenler ya aşkı yaşamamış, ya da aşık olduğunu zannetmiş insanlardır.
Aşk acıdır! O noktadan sonra.
Asla kapanmayan kapanmayacak bir yaradır.