Suyu emen mazgallarda
Bütün kirleri topluyor masumiyetim
Çiziktirdiğim kâğıtlar kaderimi sırlıyor
Bekledikçe gelmeyeceği kesinleşenler
Bekledikçe güç toplayan acı
Bıraktığı anda gidecek korkusuyla
Birbirine sıkıca sarılan insanların ağrısı
Bu kadar nefesi süsleyen Allah’ım
Herkesin zamanla birbirine benzediği
Silinmiş yüzler mahşerindeyim
Huzurunda iki büklüm dönen dünyanın yanlışı ben miyim
Beni hatırlat serinliğe Allah’ım
Bir istasyonun sıkıntısında gördüğüm hata
Bana mı aitti yoksa
Aynı hatadan mı erişti bilince Âdem
Kendini bulmak için tren
Bazen raydan çıkmalı...