“Ümitsizliğe kapılıp ardından biraz rahatladığımda... Ümit sanki güneşin doğuşu gibi ufukta görünmeye başladığında... Kâbus görüp korkuyla uyanan kişi gibi kendimi rahat hissettiğim zamanlarda... Böyle bir hatıratı yazmaya karar vermiştim. … Hadiseler bizim için Rabbimin Çolpan Yıldızını göğe yükseltmesi gibi bir mucizeydi. İşte bu yazdıklarımı çocuklarıma hatıra bırakmak arzusundaydım. Rabbime şükürler olsun bugün bu hatırayı yazmaya başladım.” “Yeri gelmişken Çolpan Yıldızı’nın göğe yükselişi hakkındaki rivayeti anlatayım. Annemin anlattığına göre Çolpan Yıldızı, zalim bir padişahın eline esir düşmüş saliha bir kadınmış. Zalim padişah ona işkence edip öldürecekmiş. Çolpan zindanda yatıp gece gündüz Allah’a gözyaşları içinde yalvarmış. Rabbim, bir gün duasını kabul edip Çolpan’ı göğe yükseltmiş. Ondan sonra Çolpan Yıldızı olup sehere yakın gökyüzünde parlak ışığını saçarak insanlara güneşin doğuşuna az kaldığını ve her karanlıktan sonra bir aydınlığın geleceğini haber verir olmuş.” “Hatıralarımı yazmaktaki asıl amacım: Tüm bu olaylar olup biterken daha doğmamış olan torunlarımın ve o zamanlarda küçük olup tüm bu olanları hatırlamayan çocuklarımın yaşananları bilmesini, milletimizin özellikle ailemizin başına gelenleri öğrenmelerini istememdir. … Bir gün gelir; özgür dünyada büyüyenlere benim bu yazdıklarım garip gelebilir. Hatta bunlara inanmazlar. … Atalarının dinini ve milletini korumak için verdiği mücadeleyi ve bu yolda akıtılan kanlarını unutmamalarını ümit ediyorum. Evlatlarımın içinde bu yazdıklarımı okumayacaklar olacaktır ama okuyacaklar da tükenmeyecektir.”