Ben bir kadınım. Asla pranga vuramazsın sevmelerime. Çünkü kelebekler
kadar özgür olmak isterim ait olduğum o kalpte. Hele bir de sevildiğimi
hissedersem, işte o vakit asla sınır koyamazsın arzularıma da sevmelerime
de. En az kelebekler kadar rengârenk oluveririm o an.
Ama bir de incinirsem, tıpkı bir kelebek kadar kırılgan oluverir dokunuşlarım.
En büyük hayal kırıklığım olursun o anda. Çünkü ruhum en az bir kelebeğin
kanatları kadar hassas ve narindir benim.
İşte o vakit gitmelerin zamanı gelmiştir çoktan derim. Çaresizlik içinde yeni
çareler, senin asla gidemez dediğin o karanlık yolların arasında yeni ışıklar
bulurum, inanamazsın! Ve sen hüznün en derinlerinde dolaşırken, ben o aşkı
çoktan unutmuş olmanın hafifliğiyle, ardımda minik kelebek tozları bırakarak
bir ışık bulutunun arasından çoktan başka mevsimlere göç etmiş olurum.
Velhasıl kelebek ömrü kadar kısa olur hikâyen bende. Değmediğini hissettiğim o anda ne kadar sevmiş olursam olayım, noktayı koymasını da
gayet iyi bilirim.