“Kara Bulut bana göre Isaac Asimov ve Arthur C. Clarke’ın en iyi eserleriyle birlikte, bugüne dek yazılmış en iyi büyük bilimkurgu romanlarından biri.” –Richard Dawkins “Ustaca kaleme alınmış bir hikâye.” –Damon Knight “BİLİMİN YARATTIĞI BÜTÜN DEĞİŞİMLERE RAĞMEN NEDEN HÂLÂ AYNI ESKİ TOPLUMSAL ÖNCELİK DÜZENİNİ KORUYORUZ?” Kariyerinin büyük kısmını Cambridge Astronomi Enstitüsü’nde geçiren, yıldız nükleosentezi teorisinin kurucusu, alanının saygın biliminsanlarından biri olan Fred Hoyle, aynı zamanda yetenekli bir bilimkurgu yazarı. Başyapıtı Kara Bulut da pek çok biliminsanına ilham veren, yazılmış en bilimsel spekülatif kurgu romanlarından biri. Amatör astronomlar, rutin gözlemler sırasında gökyüzünde bir tuhaflık fark eder. Yıldızların belli bir bölümü, olması gerektiğinden çok daha karanlıktadır. Dahası bu karanlık giderek Güneş Sistemi’ne doğru genişlemektedir ve çok geçmeden simsiyah bir gaz bulutunun doğrudan Güneş ile Dünya’nın üzerine geldiği anlaşılır. Harekete geçen yetkililer yaklaşık on sekiz ay içinde gerçekleşecek felakete hazırlanmaya başlar. Kara Bulut’u araştırmak üzere İngiltere’de, çeşitli ülkelere mensup biliminsanlarının bir araya geldiği bir enstitü kurulur. Bu enstitünün başında da huysuz ama fazlasıyla zeki astronom Christopher Kingsley bulunmaktadır. Ancak yıkıma giden bu yolda, biliminsanları sadece evrenin acımasızlığıyla değil, hükümetlerin iktidarsızlıklarıyla da yüzleşmek zorunda kalacaklardır. Kara Bulut, yıkımın insanlığın üzerine düşen gölgesi. Richard Dawkins’in sonsözüyle