Siz de zaman zaman ister misiniz çocukluğunuza dönmeyi?
Ben isterim. Hem çocukluğuma, hem çocukluğumun İzmir´ine.
İzmir´de doğdum, İzmir´de büyüdüm. Eski İzmir´i avucumun
içi gibi bilirim...

Bu sokak, eskiden bu kadar sapa, bu kadar görünmez (ve
kimsenin ilgisini çekmez), bu kadar alçakgönüllü ve kendine
dönük bir sokak değildi... Kuşlar ikindi vakitleri yağmurun
değil, akşamın habercileridir. Geniş açılmış kanatlarıyla acele
acele alçalıp yine aynı telaşla göğe yükselirler... Evet, bir de
bakarsınız, bir mevsim (sırasının gelmişliğine göre)
hayatımızdan çekip gider ve unutmazlıklar gerilerde kalır...
Eskiden bu kıyılar kendi başlarına idiler; gelensiz ve gidensiz...

Geçmişte ne buluyoruz, bilmem. Oysa, eskiyi, artık yeni
olmaktan çıkıp yeniliğini çoktan yitirmiş bir eskiyi düşünmek,
insanı yaşadığı bugününden uzaklaştırmaz bence.