Annesi odasına girdiğinde yatağından çıkmış, feneri söndürüp çalışma masasının çekmecesine koymuştu bile. Lavaboda saçlarını tarıyordu.
Odanın içinde aradığını bulamayan annesi tekrar seslendi. Bu sefer çağrısına karşılık alabildi.

- Efendim, anneee!

- Sabahtan beri seni çağırıyorum oğlum. Niçin ses vermiyorsun?

- Affedersin anneciğim, kapıyı çaldığını duymadım.

- Ne kapısı oğlum, davul çalsalar duymazsın. Her sabah aynı şey! Bir kere de...

- Tamam, anne! Tamam!

- Tövbe, tövbe! Haydi, çabuk kahvaltıya!

- Hemen geliyorum.
Bu sefer babası seslendi:

- Haydi, çocuğum gelsene sofraya!

- Geldim, baba!
Keremcan'ın sırrını merak ettiniz değil mi? Size şu kadarını söyleyelim; müthiş bir sır. En iyisi okuyun, öğrenin.