Bu kadar çok şair, öykücü, romancı, gazeteci topluluğunun maymunlar kerhanesi müdavimi olması gerçekten ilginç. Daha ilginci ise, henüz dünkü çocukların bile büyüklerini bu kadar aşkla/şevkle takip etmeye meraklı oluşları... Eleştirel değil özdeşleşmeci bir yaklaşım sergilemeleri...

Eser'in Yaratıcısı... Müthiş oynak bir zihne ve imgelem dünyasına sahiptir. Ağacı ağaç görmez, hayvanı hayvan görmez, insanı insan görmez. Giderek kendini kendisi gibi görmez. Sınırsız bir dünyaya kaynamaya çalışır. Her montajı özgün bir yapıya/ yapıta dönüştürmeye çalışır.

Yazar/Yaratıcı burada dursa iyi... Gündelik hayatı ile eserini karıştırmaya başlar. Örneğin romanda bir canlıyı parçalayabiliyorsa gerçek hayatta da parçalamak ister. Cani karakterin yerine geçip gerçekten de canileşmek ister. Caniliğin boyutunu fazla kurcalamayalım isterseniz. Bu kitabın asıl mevzusu bu tür raydan çıkmış tanrılar/tanrıçalar işte. Tabii ben de bu anti/karakterler dünyasında kendimden uzaklaşarak antileştim ister istemez.

Sait Faik'e nazire yapayım: İçimi kusmasaydım çıldıracaktım!...