Türk ata bindiğinde Alparslan'dır, Yavuz'dur. Attan indiğinde ise Mevlana'dır, Yunus'tur.



Esir Türkleri asıl kahreden kendi soydaşları ve din kardeşleri tarafından savunulmamak olmuştur.



Güne gülümserken papatyalar

Dualar gibi yükselir ümitlerim

Güneşle kol kola kırlarda koşarak

Siz peygamber çiçekleri toplarken

Ben çeşme başında uzanmak istiyorum.



Namlusunu millete çeviren tanka selam durmam.



Anlarsın ki

Bu âlem, gerçekte bir serapmış,

İçini yakan özlem

Allah'a kavuşmakmış...





Muhsin Yazıoğlu'ndan bedeninizi çelikleştiren kalbini yumuşatan muhsini sözler. Dervişçe bir bakış açısı. Az sözle çok büyük ufukları keşfedeksiniz.