Fâik Âli'nin, 1917-1948 yılları arasında Munis Fâik'e yazdığı mektuplar, hem muhteva hem de üslup bakımından Türk kültür ve edebiyat tarihinde müstesna bir yere sahiptir. Okuyucu bu mektuplarda sadece şair bir babanın oğlu ile olan samimi dostluklarına tanıklık etmeyecek aynı zamanda Osmanlı'dan Cumhuriyet'e uzanan süreçte yaşanan sosyal ve siyasî hadiseleri, kültür, sanat ve edebiyat hayatının geçirdiği değişim ve gelişimi de görecektir.

Oğlum,
...
İçimde yine sana haşre kadar söylemekle bitmez şeyler var. Fakat ne yapayım ki evvela artık kudretim yok ve radyoda da enfes bir fasıl başladı. Gözlerini hiçbir babanın oğlunu öpmediği müstesna hislerle öper ve seni ve milletimi Allah'ımın [cc] siyânet-i samedâniyyesine tevdi' ederim. Merak etme oğlum, memleketimize, aziz vatanımıza babanın duası yetmiştir. Yavrum, bu duada ceddin Hazret-i Muhammed'in [sav] bir nefesi olmadığını dünyada kim iddia edebilir?