Yıllar önce, hemen bütün ortamlar için belleğinden bir Puşkin şiiri, alıntısı çıkarıp neredeyse huşu içinde okuyan bir dostuma sormuştum: Nedir sizin Puşkin'de bulduğunuz, neden adeta kendinizden geçiyorsunuz Puşkin okuduğunuzda? Her şey, demişti bana, aşk, dostlar, güz, bahar, hürriyet, kar, anne, esaret, zulüm, çocuklar... Bütün duygulara, her ortama uygun şiirleri var Puşkin'in, üstelik öyle içten, öyle naif ki... Sanırım kilit kelime budur: naif. Belki tam da bu yüzden, bütün halkların ruhunda yatan o saf, bozulmamış, çocuksu yanı bulup çıkardığı için büyük bir edebiyatçıdır o. Puşkin, Müteveffa İvan Belkin'in Hikâyeleri'ni 1830'da, Nijni Novgorod'da aile mülkü olan Boldino Köyü'nde yazdı. İlk kaleme alınan hikâye, Cenaze Levazımatçısı 9 Eylül tarihini taşır; İstasyon Şefi 14 Eylül, Köylü Küçük Hanım 20 Eylül, Atış 14 Ekim, Tipi ise 20 Ekim tarihlidir. Dostu şair Pyotr Aleksandroviç Pletnov'a 9 Aralık'ta Baratınski'nin gülmekten öldüğü beş hikâye kaleme aldım, diye yazar. Sonra da bunları imzasını koymadan Müteveffa İvan Petroviç Belkin'in, A. P. tarafından Yayınlanan Hikâyeleri başlığıyla yayınlatır. Hikâyeler Puşkin'in imzasını taşıyarak ilk kez 1834'te yayınlanmıştır HY