Yeryüzündeki olağanüstü güzellikleri görmeye can atan bir toprak solucanı bir tırtılla arkadaş oldu. Tırtıl’ın vücudu ecüş bücüştü: gerçi ayakları vardı ama o da tıpkı kendisi gibi yüzükoyun sürüne sürüne yürüyordu. İkisi birlikte yola çıktılar, binbir türlü şaşırtıcı şey gördüler. Ama bir süre sonra yitirdiler birbirlerini. Toprak solucanı arkadaşıyla yeniden karşılaştığında tanıyamadı onu. Tırtıl tırtıllıktan çıkmış, başkalaşıma uğramıştı. Rengarenk kanatları vardı artık, uçabiliyordu. Nerde o eski ecüş bücüş Tırtıl, nerde şimdiki bu şirin yaratık!. . Ağzı açık kaldı Solucan’ın. En sonunda görebilmişti işte: Gerçekten de Olağanüstü Bir Olay’dı bu.