Nedenini bilmediğim bir şeyi nasıl iyileştirebilirdim ki?

Bir gün, "Çocuklar neden konuşmaz?" diye yazdım ve karşıma kocaman bir "Otizm" yazısı çıktı. Otizmin ne olduğunu az çok biliyorum ama hayatımda hiç otizmli bir çocuk görmemiştim. İçimden "Otizm motizm..." diyerek ekrandaki yazıyı okumaya başladım. Okuduklarım bana çok uzak bir tanıydı. Çünkü benim çocuğum otizmli olamazdı. İşte bir insanın başına gelebilecek en kötü düşünce buydu.

Bu kitap sayesinde gıda terörü konusunda sizleri bir an olsa bile düşündürebildiysem ne mutlu bana. Olumlu çocukluk çağı deneyimlerimi olumsuz annelik çağımın deneyimiyle kıyaslayarak sizlere sesleniyorum. "Zamana bırakılmayan tek şey sağlıktır."