“Canlılığını günümüze dek korumuş ve zamanla adını İngiliz
kraliçelerinden Fransız polis memurlarına, felsefe taşından
Philadelphia’da on beş yaşındaki katillerden oluşan bir çeteye
kadar farklı şeylere vermiş mitolojik bir kişilikle ilgili garip bir
merak söz konusudur” diyor Dora ve Erwin Panofsky ve bu
tükenmeyen merakın kaynağındaki kişiliğin hikâyesini sanat
tarihindeki temsillerinin izlerinden giderek analiz ediyorlar.
Pandora’nın gerçekten bir kutusu var mıydı? Kapağın açılması
iyiliklerin mi yoksa kötülüklerin mi dışarı çıkmasına sebep
oldu? Havva ile Pandora arasındaki bağlantı neydi?
Rotterdamlı Erasmus’un bütün bu hikâyedeki yanlış
anlaşılmaya nasıl bir katkısı oldu? Zaman içinde Pandora’nın
algılanışı ve anlatıları nasıl değişti? Goethe eserlerinde
Pandora’yı nasıl ele aldı? Dora ve Erwin Panofsky, bu kitapta,
Rönesans sanatçılarının gravürlerinden Paul Klee’nin
resimlerine çok sayıda tasviri geniş bir çerçevede
değerlendirerek ilginç sonuçlara ulaşıyorlar.
“Hiçbir mit Pandora mitinden daha tanıdık ve muhtemelen o
denli tamamıyla yanlış anlaşılmış değildir. Pandora ilk kadın ve
güzel yaramazdır; yasaklı bir kutuyu açar ve insan teninin
varisi olduğu ne kadar kötülük varsa işte o kutudan çıkar;
yalnızca umut kalır. Pandora’nın kutusu herkesçe bilinir ve bu
durum, Pandora’nın aslında bir kutusunun olmadığı
düşünüldüğünde daha da dikkate değer bir hal alır.” (J. E.
Harrison)