İster İslâm olsun, ister Hıristiyanlık veya herhangi başka bir din, referansı insan-üstü bir varlık, vaadi de hayat-ötesi bir dünya olan her türlü ideoloji, insanı 'insanlığa karşı suç' niteliğindeki caniliklere sürükler, bu tür canilikleri meşrûlaştırmaya yönelik en elverişli düşünsel zemini ve doktrinsel dayanağı oluşturur.

Âmiyâne tabiriyle 'allahsız' neo-liberalizmin en elverişli aletleri, Allah'ı 'öbür dünya'ya sürgün eden siyasal İslâmcılar olacaktır: İnsan-üstü bir referansa dayanarak biz insanlar üzerinde tahakküm kurma peşindeki 'can' düşmanı yaratıklar karşısında yapmamız gereken, 'inanmak'ın insanın 'bilgi öznesi' olmaktan vazgeçmesine tekabül eden bir zül olduğunu haykırmak olmalıdır. Bunun ardından gelecek olan ise, 'cihat' ve 'fetih' diyenin gözü başkalarının vatanında, topraklarında, malında mülkünde, çoluğunda çocuğunda, karısında kızında olup, kafasında vatan kavramı, ruhunda da vatan sevgisi bulunmayan, molekülü vatandaş olan res-publica'da yaşama hakkı bulunmayan bir asalak olduğunu en açık-seçik biçimde yüzüne vurmaktır.

Bunlar için vatan diye bir şey yoktur; zira, yeryüzünü 'dar-ül islâm' ve 'dar-ül harp' ayırımı üzerinden okur ve davranırlar: Kendi komşuları dahi olsam benim evimi, yetmedi bisikletimi bağladığım direği bile 'dar-ül harp' addetmek üzere.