Emrullah Özdemir, genç bir kabiliyet. Türk Edebiyat dünyasına girişiyle beraber, sıcak bir ilgiyle karşılandı. Son romanı Tomris, kısa zamanda ikinci baskısını yaparak beğeni kazandı. Üslubundaki akıcılık, masumiyet, sadelik; kurgu gücüyle, olaylar arasındaki sağlam bağlantı ve gerilimli geçişler, okuru büyülemeye yetiyor. Ruhum Kıyama Kalktı romanı, yazarın ustalaştığını da gösteriyor.
Okunduğunda görüleceği gibi roman, benzerlerinden oldukça farklı bir özelliğe sahiptir. Bu özellik, hiç şüphe yok ki yazarın, gerçek belge ve bilgilere sadık kalma gayretinden, yaşanan acıları yansıtmadaki ahlâki titizlik çabasından ileri gelmektedir. Hatırlamalıyız ki, Birinci Dünya Savaşının ?tehcir adı verilen 1915-1918 döneminin sorumluları, aynı insanlık dışı oyunu yüz yıldır, bugün de pervasızca sürdürmektedirler. Savaşta isyancı Ermenileri, ?iki deniz arasında devlet kurduracağız diyerek aldatıp, kendi ülkelerine karşı kullanarak 100 binlerce masum insanımızın kanına girmişlerdir. O günün emperyalistleri, bugün de işbaşındalar. Bunun içindir ki, emperyalizmin çıkar rüzgârına kapılan edebiyatçıları (!); saldırganı mağdur, mağduru saldırgan gösterecek kalemleri kiralamışlardır, istismar yarışını başlatmışlardır. Masum ve asil vicdanların sesi olması gereken edebiyat; kin, nefret , düşmanlık ve intikamın aracı yapılabilmektedir. Sahte şan, şöhret, çıkar ve ödül düşkünleri sıraya girmişlerdir. Kısaca, bir tarafta vicdanları kirletilmiş sefiller, öbür tarafta hak ve hukuk adına ruhları kıyama kalkanlar vardır.
Ruhum Kıyama Kalktı romanı, bu manada ilk olsa gerektir.
Sadi SOMUNCUOĞLU