Çalışma, öncelikle stratejik kültür kavramını, akademik yazına girişini, savaş tarzı ve güç
kullanma biçimi ile ilişkisini incelemekte ve bu konuda farklı kuşaklar halinde meydana
gelmiş gelişmeleri odağına almaktadır. Toplumların zaman içerisinde biriktirmiş olduğu maddi
ve manevi tüm değerlerin bir toplamı olan kültür kavramı da kendi içerisinde ulusal kültür,
siyasi kültür, örgütsel kültür, ekonomik kültür ve askerî kültür gibi alt türevlere
ayrılmaktadır. Bu alt türlerden birisi olan stratejik kültür ise bir bağımsız değişken olarak,
devletlerin karar mekanizmalarında önemli role sahip aktörlerin stratejik davranışlarını,
seçtikleri hareket tarzı ve politikalarını etkilemektedir. Devletlerin uluslararası krizlerin
çözümünde savaşa yaklaşımları da stratejik kültürün önemli bir belirtkesi olarak verilen
kararları etkilemektedir. Bazı devletler savaşa geçici bir anomali durumu olarak yaklaşır ve
problemlerin çözümünde son çare olarak başvururken; bazı devletlerde yer alan karar alıcılar
ise savaşı ulusal kazanımların bir aracı olarak görmekte ve çok daha kolay savaş kararı
alabilmektedirler. Bu çıkış noktasından hareket eden stratejik kültür incelemeleri de farklı
ülkelerin bu konudaki yaklaşımlarını ortaya koyarak, çeşitli ülke yöneticilerinin kriz
durumlarındaki olası kararlarını ve politikalarını tahmin etmeyi amaçlamaktadır. Bu eserde de
benzer bir saikten hareketle sırasıyla ABD, Rus, Alman, Çin ve İran stratejik kültürleri
incelenmiştir.