Milliyetçilik, Muhafazakârlık, İslâmcılık... Türk Sağının ana ?malzemesi'
olan bu üç ideoloji, üç ayrı pozisyon olmanın ötesinde, beraberce
bir yumak oluşturmuyorlar mı? Öyleyse, birbirine nasıl bağlanıyor,
nerelerde kesişiyor, birbirleriyle nasıl içiçe geçiyorlar? Bu üç ideoloji,
Türk Sağının üç hâli olarak düşünülemez mi? Milliyetçilik, katı
hâli: sağın dilbilgisi/grameri... Muhafazakârlık, gaz hâli: bir üslûp
ve ?hava'... İslâmcılık, sıvı hâli: onsuz olunmaz bir imge ve değer
kaynağı... Bu soruların, bu bakış açısının, perde gerisini oluşturduğu
kitapta, üç makale yer alıyor: ?İnşa Döneminde Türk Millî Kimliği",
?Muhafazakârlığın Çatallanan Yolları ve Türk Muhafazakârlığında
Bazı Yol İzleri", ?Din ve Milliyetçilik: Lügât ve gramer - İslâmcılıktaki
milliyetçilik, milliyetçilikteki İslâmcılık".
İlk yazı, Türk millî kimliğinin nasıl kurulduğu üstüne: bu kuruluş
tarzının, Türk milliyetçiliğini ?evrenselcilik" ve ?medeniyetçilik"
iddiasındaki suretiyle bile ırkçı/özcü kıldığını ileri sürüyor.
Muhafazakârlıkla ilgili yazıda, bu ideolojinin kavramsal ve tarihsel bir
tasvirinden sonra, Türk muhafazakârlığının bazı önemli figürleri ele
alınıyor: Mehmet Âkif, Baltacıoğlu, Tanrıöver, Peyami Safa, Remzi Oğuz
Arık, Yahya Kemal, Topçu, Başgil... İslâmcılık-milliyetçilik ilişkisini
tartışan üçüncü yazı, bu iki ideolojinin rekabet ve benzeşme dinamiğini
inceliyor; İslâmcılık üzerinde milliyetçi zihniyet kalıbının süregiden
güçlü etkisini ortaya koyuyor