Türkiyede 1970lerin sonu 1980lerin başında yükselmeye başlayan İslâmi hareketler son çeyrek yüzyılda önemli bir gündem maddesi oluşturdu. Bu hareketler, on yıllar içinde büyük bir değişim gösterdi. Kenan Çayır, Türkiyede İslamcılık ve İslami Edebiyat başlıklı bu çalışmasında, İslâmi hareketlerdeki büyük değişimi mercek altına yatırıyor. Çayır, bu dönüşümü İslâmi söylemi üreten en önemli alanlardan biri olan edebiyat ve romanlardaki söylemi çözümleyerek ortaya koyuyor.

1980li yılların hidayet romanlarından 1990lı yılların öz-düşünümsel romanlarına doğru yaşanan dönüşüm, İslami aktörlerin de dönüşümünü gösteriyor. Çayır, bu dönüşümü kolektif- epik İslâmcılıktan özeleştirel anlayışa doğru yaşanan bir dönüşüm olarak nitelendiriyor. Bu çalışmada ele alınan romanlar, Türkiyedeki İslamcı söylemin yıllar içinde, çevreden merkeze hareketini, yekpare özneden parçalı özneye, hidayetten sorgulamaya olan seyrini okura sunuyor ve İslamcılık olarak nitelendirilen anlayışın, düşünüldüğü gibi yekpare ve değişimlere kapalı olmadığını gösterirken, bu söylemin somut koşullara diğer söylemler kadar duyarlı olduğunu ve tarihsel olarak oluşturulduğunu roman örnekleriyle birlikte sunuyor.