Bilim tarihinde yüzyılımızın ilk çeyreği devrimsel atılımların birbirini izlediği
fırtınalı bir dönemdir. Planck'ın kuantum, Einstein'ın relativite kuramları,
Rutherford'un atom modeli bu atılımların başlıcalarıdır. Bohr'un 1913'de ortaya
koyduğu kuantum atom modeli 1920'lerde özellikle genç fizikçilerin ilgi odağı
olmuştu. Ne var ki, bu model sorunsaldı; önemli kimi noktalara ışık tutmakla birlikte
yeterince belirgin ve tutarlı olmaktan uzaktı. Üstelik Bohr'un kuantum yörüngeleri
dediği şey için ortada deneysel kanıt da yoktu. Elektronların çekirdek çevresinde
döndüğü, güneş sistemine bir benzetme olmakla kalan bir varsayımdı. Modeli kimi
yönleriyle yetersiz bulan genç fizikçilerin başında De Broglie, Pauli, Heisenberg,
Schrödinger ve Dirac gibi çalışmalarıyla daha sonra ünlenen seçkin adlar vardı.
Bunlar arasında en büyük atılımın Heisenberg'den geldiği söylenebilir.
Heisenberg yirmi dört yaşında iken oluşturduğu matris mekanik ve kendi adıyla
bilinen belirsizlik ilkesiyle atom fiziğine yeni bir kimlik kazandırır, 1932'de Nobel
Ödülünü alır.