Seni karnımdan değilse de kalbimden doğurup sevdim, bu dünya dasenin sevdiğin olma payı düşmeseydi bana ben senin annen olmak isterdim....

Sen dizimden yüzüme bakarken benim bütün dünyam kucağımdaydı...

Artık hiçbir seçimimin tahmin edilebilir bir yanı yok. Ben neye dönüştüm bilmiyorum. Çoğu şeyden artık çok uzağım. Attığım emin adımlarımdan, kaygısız gülüşlerimden, kendi elimi kendim tutuşumdan ve her şeyin sonunda ki o sapa sağlam duruşumdan çok uzağım. Bu hikâyenin sonunda gözlerimin içine bakıp 'çok değişmişsin' dediler, değişmişsin, tek kelime ama upuzun bir hikâye. Onun için yazdıklarım başkalarına dert oldu da onun haberi bile olmadı...