Seyreden Yürüyen Ve bir şeylerden artakalan Belki ince bir çığırtkan Kuyusundan çıkmaya çalışan Yıllanmaya meyletmiş bir şarap Fıçısından akan Fıçı çocukluktan Yavaş yavaş sızan Boşluğu doldurdukça dolmayan

Kitap tanıtım metni (arka kapak): Öyle bir yerdeyim ki... "Fizikten anlamaz," dedikleri Einstein gibi tüm önyargıları ezdiğim bir yoldayım. Uçağı kaçırma olasılığı olan ya da uçurumdan düşmek üzereyken tek elinin parmaklarıyla sıkıca kavradığı ama direnişinin her an kayayı azat etmesi ihtimali olan biri gibi başlangıç çizgisinde işaret verilmesini bekliyorum. Hayatımın normal seyrinde böylesine heyecanlar yaşamamış olmam mı beni buna bağlıyordu bilmiyorum. Bu aşk gibi bir şey. Hislerim, sanki yabancı bir ül

Öldüreceğiz birbirimizi, Öyle tankla tüfekle değil, Eskide kalacak onlar, İlkel kalacak. Sevgisizlik olacak silah, samimiyetsizlik Ve de merhametsizlik, Saldıracağız birbirimize. Oysa herkes iyiydi kendince, Nerede iyilik? Kötülük nerede? İlk saldıran kendi silahıyla vurulacak elbette, Sevgisizlik vuracak onu, samimiyetsizlik Ve de merhametsizlik vuracak. Bu üçüne güven yok, Bunlar arkadaştır çünkü.

1919 yılından günümüze, nesilden nesile yaşanmış bir hikaye... "Değmeliydi," dedi içinden. "İnsan sevdi mi kaz ayaklarına kadar değmeliydi. Gözünden akan yaşlar hem sıcak hem soğuk olmalıydı. İkisini de tatmalıydı. Sıcağı da soğuğu da... Sevinci de hüznü de... Hiç ağlamasa olur muydu? İnsanın doğası, karşısında durmaz mıydı? İnsan sevdi mi ellerine kadar değmeliydi. Ona hamur açmalıydı. Bir kabın içerisine attığı sevgisini gözyaşlarıyla ve gülücükleriyle yoğurmalıydı. Üzerine biraz tutku, biraz sabır, bira