Kurtuluşu Yazanlar Yıkımların ortasında terkedilmiş bir halktılar 'Devrim' çiçeği gibi yaprak açtılar onlar, Ne parkaları vardı, ne postalları Bir somun ekmekleri bile yoktu onların, Kızgın güneş indiğinde dağlara, Bayrağın gölgesinde dimdik ayaktaydılar!.. Sarılıp yoksul silahlarına her cephede Vuruşanlar onlardı: ana, vatan, yâr diyerek, Toprağı işleyerek bakırı tunç kılan canlardı, Derin siperlerini kazdılar cumhuriyet'in, Külleri anka doğuran o garip atalarımız Alnımıza, kanlarıyla 'ku

Kitaplara aşığım, kitaplar krallığımdı benim. Gece gündüz okudukça, usuma kıvılcımlar saçıp, gülhatmi çiçekler açtıran kitapların büyüsüyle yatıp kalktım. Dünyamı sardıkça genişleten bu gizemli, sıcak soluklu arkadaşlarım arasına katılıp şelale dökülüşü serin gülüşleriyle kucak açıp koynuma giren yüzlerce sevgili kadın kahraman da, bana hep bir şeyleri öğretip sevdamı dokuyan kitaplardı!..Andre Gide "Anı yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır" der. Bu söz beni etkileyeli yıllar oldu. Ve kıvanç duyu

Bir zamanlar çobandım. Çocuk gönlüm Anamas Dağları’nı aşar sürülerin göçerinde çan seslerine karışırdı türkülerim. Geceleri gökyüzünü tutuşturan yıldızlardı beni alıp götüren. Hele de bulutsuz yaz geceleri kıl çadırın tavanı silme yıldız keserdi. Onlarla konuşur-dertleşirdim düşlerimi okşardı göz kırpan gülüşleri. Sonra kentlere indim. Kitaplar, sinema salonları, renkli film kareleri girdi serüvenime. Gizem dolu dünyalara uçuyor bulurdum kendimi. Yıldızlar sevgilim olurdu benim ve ben yıldız olurdum düşl

Uymadı Usta Ustam sana isyandayım, yanlış çıktı sözlerin Aşk çoğaltmıyor beni, tükenmek yaşadığım. Çocuk kaldım, Neyim varsa alıp götürdü bunlar; Kimi, gülüşümü sildi yüzümden Kimi, azar azar zehirledi içtiğimi Kimi, pençesini göğüs kafesime geçirip Söküp çıkardı yerinden zavallı yüreğimi... Ustam; aşk da şiir gibi yalanla beslenirmiş Niye öğretmedin bana, acılıyım bu yüzden Taş gibiydim, Çöle savrulan kum oldum, Bir aslanı düşün ki kediye dönmüş kükremesi. Dahası şans dediğin kendisi bulm

Adın Türkülerimde Türkülerin sevda açar, Türkülerin kan gülüm Dalın kırık, kökün çiçeğe sürgün Kahrında soldukça çocuksu yüzün Adını sesledim türkülerimde... Ekmeğin havada kuş Uğruna kavga verdin İşliklerde yenildin, öldün dirildin Sözün sözdür caymazsın Uykularda aymazsın Öfkeni sesledim türkülerimde... Harcını namus bildim Deli tayım, kısrağım Tınazlarca savrulan acısı dağlar halkım Ozanınım işte gör yerde mi kalsın ahım Sevdanı sesledim türkülerimde...

tanyeri ağarınca kapayıp gözlerini ölümün yorganına sarıyor kendini, seslen sesi yok, kokusu, nefesi yok akşama bir kımıltı, diriliş, silkiniş gölgesiz sulara salıyor kanatlarını. karanlığı yokluyor, adını saklıyor sarışın gagasında gizemli gülüşü, simurg mu desem, çalıbülbülü mü göğsüme sokulmuş, tık tık vuruyor sinsi tuzaklar kuruyor hayvanım!?..