Ayşe resimli kitapları çok severdi. Bir gün kendi kitabını yapmaya karar verdi. Kitabına çimenler, çiçekler, otlar, koyunlar ve daha neler neler çizdi. Bir ağaç, bir göl, bir yengeç, bir köpek derken kardeşini bile ekledi. Kitap gitgide kalabalıklaşmıştı, neredeyse Ayşe’nin hikâyesine yer kalmayacaktı. Ayşe’nin hikâyesi nasıl devam edecek dersiniz? Cem Kızıltuğ’un yazdığı ve resimlediği Ayşe’nin Kitabı çocukların hayal güçlerini zenginleştirecek neşeli bir hikâye.

Tavşan Ozi merak ediyordu: Acaba “boş vakit” ne demekti? Bunu saatçi dedesine sordu. Dedesi ise onu manava gönderdi, manavın buna verecek iyi bir cevabı olabilirdi. Ancak Ozi bütün günü manavdan pastaneciye, oyuncakçıdan kitapçıya pek çok esnafın yanına uğrayarak ve dolu dolu geçirdi. Peki boş vakit neydi? Tavşan Ozi’nin Boş Vakti Cem Kızıltuğ’un yazıp resimlediği tatlı bir mahalle hikâyesi.

Kış geliyor, havalar soğuyordu. Leylekler sıcak yerlere doğru yola koyuldu. Leylek Pom hariç... O, yazın yemeği biraz fazla kaçırmıştı. Ne kadar kanat çırparsa çırpsın uçamıyordu şimdi. O da leyleklerin yaşadığı sıcak ülkeye yürüyerek gitmeye karar verdi. Cem Kızıltuğ'un yazıp resimlediği bu sevimli yolculuk hikâyesi yardımlaşma, azıcık destek ve birazcık çabayla hayatta her şeyin mümkün olduğunu hatırlatıyor.

"Bugüne dek net biri olmadınız hiç, olamadınız, a noktasından b noktasına doğrudan gidemediniz, hep bir şeyler oldu, hep bir şeyler, yuvarlaksınız yahu, tırnak içinde kabacasınız, tırnaksız kabasınız, size sabahtan akşama geçen bir gününüzü anlatın deseler, işte kabaca sabah kalktım, biraz dolandım ve gün bitti dersiniz, evet, kaba bir tarif ama gerçekte de böyle, bir şekilde gün bitiyor, bir bakmışsınız gün bitmiş, daha başka nasıl denir, gün içinde her şeyiniz, her durumunuz değişken, değişkenleriniz kara