Darülaceze’nin kuruluş süreci 1877 Osmanlı-Rus Savaşı’na kadar uzanmaktadır. Bu savaşın ardından, Rumeli’de elimizden çıkan bölgelerden göçler başlamış, Temmuz 1877-Eylül 1879 arasında İstanbul’a dört yüz bine yakın göçmen gelmişti. Bu göçler ile kentin yaşam düzeni bozulmuş sokaklar evsiz barksız, hastalar, sakatlar, kimsesiz çocuklar ve dilenciler ile dolmuştu. Darülaceze hakkında ulaşabildiğimiz en eski belge 7 Eylül 1886 tarihini taşımaktadır. Meclis-i Mahsus-ı Vükela bu tarihte, devletin payitahtını ad

1979dan beri çalışmalarını ağırlıklı olarak sağlık tarihi alanında yürüten Nuran Yıldırımın seçilmiş makalelerinden oluşan ve iki cilt olarak tasarlanan kitabın bu cildinde, tıbbi gelişmeler ve hastalıklar, hastaneler ve diğer sağlık kurumları hakkında yazılmış makaleler yer alıyor. Makalelerde, toplumsal sağlığa ilişkin olayların ve gelişmelerin yoğun olarak yaşandığı Tanzimat sonrası ve II. Abdülhamid dönemi sıklıkla ele alınırken, genel çerçeve 14. yüzyıldan Cumhuriyete uzanıyor. Cerrahnâmeler, tüber

Türk Hemşirelik tarihi savaşlara dayanır. Balkan Savaşlarında yaralı askerlerin bakımsızlık nedeniyle kaybedilmesi Hilal-i Ahmer Cemiyetini (Kızılay) kurslar açıp hemşire yetiştirmeye sevk etmiştir. 1914 yılında açılan hastabakıcı kursları devam ederken Birinci Dünya Savaşı başlamış, ertesi sene Çanakkaleden İstanbula gönderilen gazilerin yaraları, hastaneler koşan gönüllü hanımlar tarafından sarılmıştır. Kan görünce bayıla, konaklarda halayıklarda yaşayan hanımlar, yara temizlemeyi, kanı durdurmayı, pansum

Şüphesiz daha o devirde kızlarını doktor yapmak değil, fazla okutmayı bile bir lüks telakki eden insanlar arasında Safiye Hanımın gösterdiği şevk ve gayret bir hayal telakki edilebilecek kadar aykırı bir fikirdi. Bilhassa genç bir Türk kızının yabancı bir memlekete yalnız olarak gitmesi o devrin zihniyetine göre hiç de kabil-i hazm değildi. Bu zihniyete rağmen Safiye Hanım Almanya'daki tahsilini, adi ve basit bir mesele telakki etmiş ve maruz kaldığı müşkülata rağmen saha-i hakikate isalden de geri kalmamış

Üniversite yayıncılığı ve yaşamı konusunda bu yıl yapılan çalışmalar akademik çevrelerden büyük ilgi gördü. Türkiyede üniversite yayıncılığının geçmişi 1700lerin sonunda kurulan Mühendishane Matbaası nda basılan eserlere kadar uzanır. Bu dönemde, litografi (taşbaskı) yönteminin gelişmesi ve özellikle Tıbbiye ve Harbiye gibi okullarda okutulan ders kitaplarının basılmasıyla yayıncılık faaliyeti hız kazanmıştır. Ders kitaplarının basımına Darülfünün döneminde devam edilmiş fakat üniversite yayıncılığında ası