“Büyük salonun kapıya yakın bir duvarının önünde birdenbire durdum. O andaki hislerimi, özellikle aradan bu kadar sene geçtikten sonra, anlatmama imkân yok. Yalnız orada, kürk mantolu bir kadın portresinin önünde, mıhlanmış gibi durduğumu hatırlıyorum. Resimleri seyredip geçenler, vücutlarıyla beni sağa sola itiyorlar fakat ben olduğum yerden ayrılamıyordum. Bu portrede ne vardı?.. Bunu anlatamayacağımı biliyorum; yalnız, o zamana kadar hiçbir kadında görmediğim garip, biraz vahşi, biraz gururlu ve çok kuvv

“Yusuf atları dörtnala kaldırmıştı. Genç kız yaylının iç taraflarında bir köşeye büzül­müş ve elleriyle iki tarafına sarılmış düşünüyordu. Araba taşlara çarparak fırlayınca ve­ya hızla dö­nünce: ‘A! A!’ diye hafif bir ses çıkarıyor ve sonra susuyordu. Birdenbire içini endişeler kap­­­la­mıştı. Bu yolculuğun sonundan korkuyor gibiydi. Nereye gidiyorlardı? Tabii eve... Aca­ba ha­kikaten eve mi? Muazzez, Yusuf’un yüzünü arkadan ve pek az görebiliyor fakat bu çeh­re­de neler olduğunu tamamen biliyordu.” Özellik

Yazdığı hikaye, roman ve şiirleriyle çeşitli sıkıntılar yaşayan, hapislere düşen, daha sonra öldürülen ve uzun süre unutulan Sabahattin Ali, son yıllarda adeta yeniden keşfedildi ve kitapları en çok ilgi gören yazarlardan oldu. Yazılmasının üzerinden yetmiş yılı aşkın bir süre geçtikten sonra en çok okunanlar listesinden adı eksilmeyen, Türkiye okurunun başucu kitaplarından olan Kürk Mantolu Madonna; Sabahattin Ali’nin en önemli romanlarından biri. Çalıştığı dairede içine kapanık, ezilen, aşağılanan, ailes

Sabahattin Ali’nin tüm öykü ve romanları gibi, Kuyucaklı Yusuf da gerçek yaşamdan kurgulanmıştır. Sabahattin Ali’nin cezaevinden koğuş arkadaşlarından biridir Kuyucaklı Yusuf. Roman, Aydın’ın Nazilli kazasına yakın Kuyucak köyünde 10 yaşlarındaki Yusuf’un anne ve babasının katledilişi ile başlıyor. Yusuf, olay sırasında evdedir ve tüm olanlara tanık olur, hatta eşkıyalarla boğuşurken sağ elinin başparmağından olur. Zorbalığın ve adaletsizliğin karşısında çaresizliğin ilk deneyimidir Yusuf’un yaşadığı. Deva

İçimizdeki Şeytan, Sabahattin Ali'nin 1940 yılında yayımladığı bir roman. Macide ve Ömer isimli iki önemli karakter. Eserde kişilerin iç konuşmaları ve kendileri ile hesaplaşmaları yaygın olarak kullanılmış, bu yolla duygu ve hisler anlatılmıştır. Bu romanında, Sabahattin Ali toplumsal gündemin kişilikler üzerindeki baskısını ve güçsüz insanın "kapana kısılmışlığını" gösteriyor. “Evet, evet onun korkusu… İçimde bu ürkek dünyayı yaratan onun korkusu… Ben bu değilim… Ben başka bir şeyler olacağım… Yalnız bu

Anasının beşibiryerdelerini, babasından kalan iki dönüm tarlayı, Araplar Mahallesi'ndeki eski evi satan her delikanlı paralarını kuşağına basıp Azime'ye geliyor ve bir gececik oynatmak için Gramofon Avrat'ı istiyordu. Öteki avratlar hep yaşlı kadınlardı. Oyundan anlayan hovardaların beğenebileceği bir oyun, ancak on beş yirmi senede öğrenilebiliyordu. Fakat bu Gramofon Avrat... Bu kız için millet birbirini kırıyordu. Azime kızı oynatacak olanların akıllı uslu olmalarına ne kadar dikkat ederse etsin, her ot

Siz sevemezsiniz. Sevmeyi yalnız bizler biliriz... Dinle adaşım, sana bir çingenenin aşkını anlatayım... Bütün çergilerde onun cesareti, onun güzelliği, onun algısı söylenirdi. Başka çingeneler gibi çalmazdı o, bir kere nota bilirdi. Şehir mektebini okumuş, bitirmişti: sonra içliydi... Sanırdın ki klarneti çalarken havayı ciğerlerinden değil doğrudan doğruya yüreğinden veriyor. Geceleri tek başına bir ağacın dibine çekilirdi. Biz de çadırların önüne çıkıp yüzü koyun yatar, çenemizi toprağa dayayarak onu d

Ressam Tevfik Aravurgun, gözlerini denizin kırışıksız çalkalanan yeşil yüzünde gezdirirken, tam karşısında, birkaç yüz metre ilerde, beyaz bir gemi gördü. “Kim bilir hangi gavurun yatıdır?.. Yaşamasını biliyor hergeleler... Elbette, dünyada her şey parayla olur, para da onlarda... Sanatın kıymetini de onlar biliyor. Acaba bu geminin sahibi ne milletten? Ya İngiliz, ya Amerikalıdır. İngilizse boş ver, pinti oluyor herifler... Ama, Amerikalı ise yaşadık...” Eni iki, boyu üç karış büyüklüğündeki bir tabloyu ge

Sabahattin Ali, 25 Şubat 1907 tarihinde, bugün Bulgaristan sınırları içindeki Gümülcine kazası Eğridere köyünde doğdu. Babası, bir piyade yüzbaşısıydı bu yüzden görev yeri sık sık değişiyordu, o yüzden çocukluk yıllarında İstanbul, Çanakkale, Edremit gibi çeşitli şehirlerde yaşadı ve çeşitli okullarda okudu. İlköğrenimini Üsküdar, Çanakkale ve Edremit'te yaptı. 1927'de, Balıkesir Muallim Mektebi'ni bitirdi. Aynı yıl Yozgat Cumhuriyet İlkokulu'nda öğretmen oldu. Maarif Vekâlet'inin açtığı sınavı kazanarak Al

Sırça Köşk, Sabahattin Ali’nin öldürülmeden önce yayımlanan son kitabıdır. Halk, beyinsiz, dilsiz, gözsüz kelleleriyle dağılmak üzereyken, aralarında canından bezmiş biri: “Böyle başın da bana lüzumu yok!” diyerek, boynuzundan tuttuğu kelleyi fırlatıvermiş. İşte o zaman herkesin şaştığı bir şey olmuş; hızla gidip sırça köşke çarpan kelle orada “Şangır!..” diye koskocaman bir gedik açmış. Halk her şeyden sağlam, hiçbir zaman yıkılmaz, kırılmaz bildiği o koskoca sırça köşkün bu kadar çürük olduğunu görünce,

Bu civarda kendilerine "Aptal" denilen Türkmenlerden iki davulcu, bembeyaz ve uzun şalvarlarını uçurup davullarını havada savurarak, toprak damlardan birinin üzerinde oynuyordu. Biri yaşlı, biri gençti. Baba oğul oldukları ilk bakışta anlaşılacak kadar birbirlerine benziyorlardı. Yaşlısı, esmer yüzlü, kırçıl sakallı, orta boylu bir adamdı. Halinden umulmadık bir çeviklikle sıçrıyor, dönüyor, davulunu fırlatıp yeniden tutuyor, tokmağını havada çeviriyor, bu sırada hiç aralık vermeden boyuna çalıyordu. Genc

Çağdaş Türk Edebiyatının büyük ustasından klasikleşmiş bir eser. Savaşın gölgesinde, büyük siyasi ve kültürel çekişmelerin ortasında, içlerindeki şeytanı sorgulamaya çalışanların imkânsız aşklarının romanı. “İkinci dünya Savaşı öncesi üniversite ve sanat çevrelerindeki sosyal, siyasi fikir yönelişlerini de gösteren, olaylarda tesadüfleri ön plana aldığı için de bir karşıtlıklar toplamı olan roman, aydınların oluşturduğu bir çevre yergisidir. Bu çevrenini en olumlu tipini yazar, ancak Bedri’nin kişiliğinde y

Kürk Mantolu Madonna, edebiyatımızda düşle gerçeğin kesiştiği noktalarıyla aşkın yüceliğinin, sevginin birleştiriciliğiyle vazgeçilmezliğinin romanıdır. Yaşama sevincinin sürekliliğine, yalnızlık karşısında birlikteliğe yakılmış bir türküdür. Gerçekliği bundandır. Adnan Özyalçıner Romanın asıl olay örgüsü, Raif Efendi için hayatının en yoğun yaşandığı üç aylık bir dönemin hikâyesi üzerine kurulmuştur. Bu hikâyenin ana teması ve motive edici gücü, aşktır. Raif Efendi, hayatın kötü sürprizleri sonucu kaybetti

Edebiyatımızın büyük ustasının Anadolu’yu, taşrayı gerçekçi bir bakış açısıyla anlattığı ölümsüz eseri!.. “Eser, Edremit pitoreskini duyarlılıkla verişiyle de memleket edebiyatı çığırının gerçekçilik ve tasvir bakımlarından iki yönlü, unutulmaz örneklerinden biridir.” Behçet Necatigil “Kuyucaklı Yusuf, kişilerin canlılığıyla, ayrıntıları kullanmadaki ustalığıyla, olay örgüsündeki mükemmellikle, mahalli renkleri vermedeki üstün başarısıyla, sosyal gerçeklikle insani gerçekliği tam bir uyum içinde, dengeli

“Ömer, benim sevgili kocacığım, biz hiçbir tarafları birbirine benzemeyen, hiçbir müşterek düşünceleri ve görüşleri olmayan iki insanız… Kim bilir ne gibi sebeplerle tesadüf bizi birleştirdi. Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum… Hem nasıl seviyordum… Hislerimde bugün de bir değişiklik yok. Fakat niçin seviyordum, işte bunu bulamadım ve beni düşündüren, seninle olan hayatımızın devamından şüphe ettiren bu oldu. Seni niçin sevdiğimi bir türlü bilmiyordum. Huylarını, yaptığın

… “Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum! dedi. Bu eksik sana değil, bana ait… Bende inanmak noksanmış… Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum… Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar. Ama şimdi inanıyorum… Sen beni inandırdın… Seni seviyorum… Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum… Seni istiyorum… İçimde müthiş bir arzu var… Bir iyi olsam!.. Ne zaman iyi olacağım acaba?”

..“ Bu manasız ve yabancı hayatta bir tek şeye hakikaten sarılmış, hakikaten inanır gibi olmuştu. Bu da karısı idi. Muazzez’in varlığı Yusuf için büyük, boşlukları dolduracak mahiyette bir şey değildi, fakat onun yokluğu müthişti. Onun bu kadar sebepsiz yere bu kadar insafsızca Yusuf’un hayatından koparılması çıldırtacak kadar acı idi. Hayatında asıl aradığı şeyin Muazzez olmadığını biliyordu, fakat Muazzez olmadan bunu aramaya muktedir olamayacağını sanıyordu.”

"Yeni Dünya, önce ne söylendiğini anlamamış gibi yüzünü buruşturup sesin geldiği tarafa döndü, kırmızı gözlerini büzerek karanlığa bir müddet baktı. Sonra, sahiden yerine oturmak ister gibi ellerini yanlarına salıverdi. Fakat bir an tereddüt ettiği görüldü. Bu anda kafasından neler geçtiği, içinde nelerin olup bittiği bilinemezdi; ama senelerden beri savaştığı meydanı bu kadar kolay bırakıp çekilmek istemediği belliydi. Yüzünü, yeniden bir allık kapladı. Yanakları birkaç kere ürperdi. Birinin üstüne atılmak