Bir bilimin felsefesi varsa filozofu da olmalıdır. Muhasebe 1876 yılından beri bilimdir. Muhasebe Felsefesi ismini taşıyan ilk kitap ise 1907 yılında yazılmıştır. O hâlde muhasebe felsefesiyle ilgilenmiş çok sayıda muhasebe filozofu olmalıdır. Muhasebenin teorik ve pratik yönlerine katkı sunmuş filozofları, düşünürleri, aydınları, mütefekkirleri, münevverleri, entelektüelleri, reformistleri, üstadları, eğitimcileri veya adına ne derseniz deyin. “Kim bu insanlar, nerede yaşamış, neler düşünmüş, neler yazmış,

Uygarlığın düşünsel birikimleri yaklaşık 2500 yıl önce felsefe çatısı altında toplanarak sistematik bir yapıya kavuştu. Yüzlerce yıl önemli bir ilerleme kaydedemeyen felsefe literatürü, üniversitelerin özgürleşmeye başladığı 18. yüzyılda hızla zenginleşerek bölünmek zorunda kaldı. Bu dönüşümden sosyal bilimler de nasibini aldı. Örneğin iktisat disiplininin felsefeden ayrılması 1776 yılına tekabül eder. 1850'lerin başında iktisattan işletme, 1876 ‘da işletmeden muhasebe ve 1940'larda ise muhasebeden finans

Para yokken insan vardı fakat insanlık tarihi parayla başladı. O halde şimdiye kadar yapılmamış bir şey yapılabilir; insanlık tarihi "para" olgusu merkeze konularak yazılabilirdi. Antik Çağdan Geleceğe PARA'da, paranın iktidar ilişkilerine, mitlere, toplumsal hayatın örgütlenme biçimlerine uzanan etkilerini görmek, çoğu yerde küçük anekdotlar biçimde anlatılan hadiselere şahitlik etmek gerçek bir okuma zevki veriyor. Çoğumuzun zihninde soyut ve ‘kaydi' bir anlam dünyasına işaret eden ‘para'nın tarihi seyir

Çımacıydı benim babam Suadiye vapurunda. Haliyle ilkokul çağımın yaz tatilleri boğaz ve adalar arasında geçerdi. Sabahın beşi altısı gibi Eminönü iskelesinden binip nöbeti teslim alırken, aydınlanmamış hava beni hep ürkütürdü. Babamın mesaisi ertesi sabah gün ağarana kadar devam ederdi. Özellikle sabahları gemide olmayı çok severdim. Şimdi adını hatırlayamadığım bir ağabey, güvertenin alt katında sandviç hazırlardı. Kesilmiş sandviç ekmeklerinin arasına, dilimlenmiş kaşarları koymak ve ardından tablaya di

Aforizma, hayatın kısa yoludur. Her insan gün boyu farkında olmadan aforizma üretir aslında. Özellikle annelerimiz bu alanda dillere destandır. Kuşkusuz bu sözlerin toplum geneline hitap edebilmesi, okuyucunun hayatına değer katması, kararlarına ve davranışlarına yön vermesi ancak ve ancak muhatabının ruhuna dokunabilmekle mümkündür. Fakat bu denli kudrette sözlerin ortaya çıkması o kadar kolay değildir. Aforizma üretecek insanın öncelikle hayatın her alanını tanıması, insanları ve insanî ilişkilerin sist