Ben ruhumu arkada bıraktım Sırtımı bahçendeki huş ağacına yasladım Mantomun düğmeleri açık, nemli rüzgâr göğsümü selâmlıyor ve saçlarımı Ben bir reyhan annesiyim estikçe kokusu savrulan Konuş, susma konuş Söyle bir yaranın gölgesinde herkesin kendine ağladığını. Kırlangıçotu Çobançantası Açamadığım attarlar kapısı Söyle dünya geçecek mi?

Cafer Rahimi'nin ağırlıklı olarak kuruyan Urumya tuz gölünden bize aktardığı işte bu kuşkulu düşsel seyirdir. Onun deklanşörü yüzyılların tarihini bir çıt süresinde dondurup bize sunuyor. Mutlak bir sessizlikle. Bu düşün sesini duymak istiyoruz. Nevin'in şiirleri bu düşün sesi oluyor! Düş düş içinde, gerçek gerçek içinde, gerçek düş içinde ve biz sanatsal hazla seyrediyor, okuyor ilerliyor ve ilerleyemediğimizi fark ediyoruz, zira hep dönüp dönüp bu sanatsal hazzı bir daha tatmak için geri geliyoruz. Biz bu

tozlu çölü ve ateşi giydiriyor tenim akmayan o nehrin gölgesinde serinliyorum kalbimden besleniyor bir semender kapatıyorum kâhinliğin kitabını ve gözlerimi toprağa gömdüğüm yüzüğün gerisinden ateşe ve küle haykırıyorum kemiklerin diliyle ejderha eşiğindeyim!

çola bi xubar û ji agir radipêçe bedena min di bin sîtavka wî çemê ku naherike de hênik dibim dilê min xwedî dîke mergîskek avê ez pirtûka kahîntîyê digirim û çavên xwe li pişt gustîlka ku min di axê de veşartîye deng li agir û xwelîyê dikim bi zimanê hestûyan li ber şêmuga ejderha me!