“Dokunmak ne garip şey, hafızası yok. Onca dokunmuşluğumu hatırlamaya çalışıyorum da derime izi düşmüyor. Oysaki bir yaşamı bekliyor olsam tazelerim o hafızayı. Elimi omzuna koyar, küçük sarı gözlerinin içinde yine kendimi ilk bildiğim yaşlara dönerdim. Yaşam süresiz bir hâl alırdı. Sonra güven dolu koca ellerini tutardım. Mutlaka tutardım. Şimdiyse, zamanın altında kalmış yaşamaya çalışıyorum.” Nazlı Ayça Özkarahan

Ne Dediler: "Hayatım boyunca unutamayacağım bir seri" Mark Lawrence 'Josiah Bancroft bir sihirbaz.” Madeline Miller "Böylesine modern bir kitabın zamansız bir klasiğe dönüştüğünü görmek çok nadirdir. Bu seriye çok düşkünüm.” Pierce Brown "Muazzam bir şekilde kendine has ve çok iyi yazılmış bir öykü. Her sayfasına bayıldım.” Nicholas Eames “Ne düşündüğünüzü biliyorum” dedi Marat. “Bir kurmalının paslanıp gitmesine göz yummak ve sonra düzgün çalışmıyor diye onunla alay etmek ne ucuz bir numara. Ama konu bu za

“Kalp için hayat basittir: Atabildiği kadar atar. Sonra durur.” Hiçbir sır bırakmayan bir dürüstlükle yazıyor Knausgaard. O yazdıkça nefesler tutuluyor, heyecandan kalp çok kereler duracak gibi oluyor. Onun yaşamına giriyor, kendi kalbinizden çok ama çok uzaklara gidiyorsunuz ama bir anda orada sadece kendi kalbinizin attığını duyuyorsunuz. Knausgaard Kavgam’da eşsiz bir ustalıkla bize yaşamlarımızı geri veriyor. ‘Karl Ove’nin kayda değer yeteneği ki bu yetenek bugünlerde ender bulunuyor, tamamen anda ve ke

Bu son diyorum, niye yalvartıyorsun abi ya!” Ona bakmak istemiyorum. Kazağı, eteği, kim bilir kimin eskisi boyasız çizmeleri. Hepsi ayrı ayrı eksik, bir araya gelince tamamlanan bir sefillik hali. Elini kolunu oynattıkça, incecik bir toz bulutu ondan bana doğru havalanıyor. Ne giyersem giyeyim fark etmez, onunlayken birden solmaya başlıyor. Sanki yıllarca ortak bir sefaleti tecrübe etmişiz, o yoksul günlerin hatıraları da ‘hazır yan yana gelmişler mührümü vurayım’ demiş. Yok böyle bir yaşanmışlık. Ne çocu

Günümüzün en önemli filozofu Slavoj Zizek, Olay’da hayatı boyunca geliştirdiği felsefi projesinin temel kavramını çeşitli anlam evrenleri etrafında ele alıyor. Bu anlam evrenleri sırasıyla Budizm, Psikanaliz ve Batı Felsefesi’dir. Zizek, benliğin olmamasından sorumlu bir benlik anlayışına doğru felsefi bir yolculuğa çıkarıyor bizleri. Budist evren böylece iki tür olaya izin verir: Aydınlanma olayı, Benliğin var oluş olmadığını tam olarak üstlenme olayı; örnek olarak haiku şiirinde ve Deleuze’ün saf bir a

...içim bomboş olmalı, huzurlu ve bomboş olmalı ki içim işte o zaman dışarının ışığı içimde parlayabilir, zira ne zaman ki içim huzurlu ve bomboş olur o zaman ışık içimde parlamaya başlayabilir, huzurlu ve bomboş olmalı içim, itiş kakıştan vazgeçmeliyim, sakinleşmeliyim, yalnızca içimde parlayacak ışıktan ibaret olmalıyım, hiçbir şey arzu etmeyen bir ışık olmalıyım, Stakland’daki Kvekar Cemaat Evi’nde, hiç konuşmayan insanların oturduğu daire şeklinde yerleştirilmiş sandalyelerden birinde, sandalyemde otur

Evden ayrılmaların daha ben küçükken başladı. İlkinde, hayatlarını başka bir yerde yeni baştan kurmayı seçen arkadaşlarını ziyarete gitmiştin. Bir gece önce benim için bir kâğıda dünyayı çizmiş ve bana tam olarak nereye gideceğini göstermiştin. Bana Biz buradayız ve yarın ben bu aşağıdaki noktada olacağım, demiştin. Eline kırmızı bir kalem alıp bizim evden o noktaya uzanan bir çizgi çekmiştin. Bu bir köprü olsun, yarın da benim nehrin karşı yakasına geçeceğimi düşün, demiştin. Bu yüzden köprünün alt

Yeniden İnşa Kitap Açıklaması

Cennette Bela - Tarihin Sonundan Kapitalizmin Sonuna Kitap Açıklaması Günümüzün en önemli filozofu Slavoj Zizek, Cennette Bela’da film ve olay analizi üzerinden kapitalizme karşı izlenmesi gereken radikal siyasetin hatlarını çiziyor. Özgürleştirici bağlılık ve adanmışlığın bu karşı çıkışın ilk unsurları olduğunda ısrar ediyor. “Ernst Lubitsch’in 1932 yılında gösterime giren başyapıtı Cennette Bela, zenginleri soyan neşeli hırsızlar Gaston ile Lily’nin hikâyesini anlatır; izleyenler hatırlayacakt

“Dışlanmış olanların kendilerinden bir şeyler bulabileceği olağanüstü bir hikâye.” Patti Smith “Büyük edebiyat nasıl yapılır, işte örneği. A Klas… Üçleme, muazzam bir yeteneğinin ürünü.” ―Parul Sehgal, The New York Times “Ditlevsen’i okuma deneyimi altüst edici, sanki Ditlevsen kafanızın içine girip tüm eşyaların yerini değiştirmiş gibi.” ―Deborah Eisenberg, The New York Review of Books

Akşamlar Rahatsız Edicidir 30 dile çevrildi. Bu romanıyla 2020 Man Booker ödülünü alarak Marieke Lucas Rijneveld, 28 yaşında Hollanda Edebiyatı’nın dünya çapında tanınan star’ı haline geldi. Ne Dediler: “Okuduğum en iyi romanlardan birisi. Şok edici bir şekilde iyi. Tam bir klasik.” Max Porter “ Rijneveld denilince akla gelenler: hem kaba saba hem samimi hem de hiçbir çekingenlik içermeyen bir üslup ve konu. O, bir çocuğun yasına tüm enginliğini ve açık saçık yoksunluğunu bahşediyor.” Parul Sehgal, The N

Eve dönerken hep bebek arabalarının içine göz atıyorum çünkü fırfırlı yastıklara avuç içlerini yaslayarak uyuyan bebeklere bakmaya bayılıyorum. Bir şekilde hislerini açığa vuran insanlara da bakmayı seviyorum. Çocuklarını okşayan annelere bakmayı seviyorum ve el ele yürüyen, birbirlerine apaçık âşık olan genç bir çifti takip edip yolumu uzatmaktan üşenmiyorum. Bana hazin bir mutluluk ve gelecek için belirsiz bir umut veriyor bunlar... Yalnızlığı, aile ve akrabadan tamamen yoksun olmayı, bir çatı katında,

Yılın en iyi romanı, hayal meyal ve kıvrımlı, W. G. Sebald'ın en iyi romanları gibi... – Alain de Botton "Ve işte geçen sonbahar akşam yürüyüşlerine başladığımda, Morningside Heights’ın şehirde dolaşmak için iyi bir başlangıç noktası olduğunu keşfettim... Kalabalık sokaklardan geçmek demek gün içinde görmeye alışık olduğumdan daha fazla, yüzlerce, hatta binlerce daha fazla insan görmem demekti, fakat bu sayısız yüzün bıraktığı etki, hissettiğim yalnızlığı dindirmek şöyle dursun, daha da artırıyor

Uyandığım zaman Dünya görüş alanımın dışında kalmıştı. Lomboz deliklerinden sadece optik camın bulandırdığı ulaşılmaz yıldızlar görünüyordu. Buz gibi soğuk boşlukta küçücük noktalar hâlinde parlayan, belki de çoktan yok olmuş ama ışıkları hâlâ her yöne ilerleyen ve birbirlerinden milyarlarca kilometre uzak olan yıldızların arasında desteksiz duran muazzam büyüklükte bir ateş topu canlandı zihnimde. Haklarında herhangi bir rastlantı ümidi bırakmayacak şekilde önceden var olan mekanik kanunlara tabi korkunç v

Bu kitap Deleuze üzerine yazılmış yedi metinden oluşuyor. Bunların dördü konferans metni. Birincisi Deleuze felsefesinin genel bir sunumu niteliğinde. İkinci metin, Deleuze’ün düşüncesinin temel bir sorunsalını, empirik ile transendental bağını ele alıyor. Bundan sonra, Deleuze ile Heidegger’i bir araya getiren konferans geliyor. Bu ve bunun ardından gelen, Deleuze’de dünya sorunsalını ele alan dördüncü metin, genel sunumdan ve ikinci metinden taşınan soru odağını genişletiyor. İçkinlik, gücül, bireyleşme t

Varlığın kaybolduğu bu anlarda, bu sonsuz uçuculukta, zevkin içindeki bu saf süzülüşte seni neredeyse affediyorum; bollaşmış çoraplarını, yamulmuş ayakkabılarını, kahvaltıda yaktığın ekmekleri, kırık bir klarnetin tuşlarını anımsatan eksik gömlek düğmelerimi neredeyse affediyorum... Seni dinlediğimde, senin o pervasız, sakin, hayvansı soluğunu hissettiğimde, sabahın nemini tıraşlı koltuk altlarında soluyarak bedeninin yanında, sonsuza kadar sapasağlam duracağıma ikna oluyorum. Affet beni. Duvar piyano

İçimdeki bu aidiyetsizlik duygusu çok güçlüydü. İşte tam da bu nedenle Kierkegaard’un kitabı bende bu kadar büyük bir etki yaratmıştı. Çünkü kitapta oraya açılan bir kapı vardı. Kırdaki zambak ve gökteki kuş. Onlar Tanrı’nın Krallığı’ndalardı. Ve bizim için bu krallığa yol, onlardan geçiyordu, onlar gibi olmaktan. Sahi neydi onlar? Her şey onlar ve çevrelerindeki dünya ile aralarında bir aykırılık olmamasıyla ilgiliydi. Geleceğin olmamasıyla ilgili. Tanrı’nın Krallığı, kırdaki zambakla gökteki kuşun h

Çocukluğumun oturma odasında tek başımayım. Eskiden burada annem şarkı söyler, babam yıllardır görmediğim yasak kitabı okur, ağabeyim ise bir tahtaya çivi çakardı. Bunların hepsi asırlar evveldi ve o zamanlar, çocukluğun sonsuza dek süreceğini acıyla hissetsem de, daha mutluydum gibime geliyor... Bundan sonra evde uyumaya devam etsem de, bu gece oturma odasıyla vedalaştığımı hissediyorum. Yatmak içimden gelmiyor, uykum da yok. Derin bir hüzün içindeyim. Sardunyaları cam kenarından kaldırıyorum ve gökyüzüne,