Erdoğan Alkan, Alevilik üzerine yapılan araştırmalardaki bir boşluğu bu kitabıyla dolduruyor. Yabancı ve yerli kaynaklara dayanarak hazırladığı bu çalışmada, Alevi mitolojisinde, evrensel inançlar ve geleneklerde yer etmiş sayı ve hayvan simgelerinin günümüze kadarki seyrini örneklerle okuyucuya ulaştırıyor. Kitapta yer alan bazı konu başlıkları şunlardır; Mitolojide ve Alevilikte Sayılar… Sayıların Gizemi… Evrensel İnançlarda ve Geleneklerde sayılar… Mitolojide ve Alevilikte Hayvan Simgeleri…

Osmanlı hükümetinin İmparatorluk sınırları dahilindeki Ermeni azınlığı yok etmek için 1895’te başlattığı kasıtlı, acımasız ve örgütlü seferberlik, 1915’te zirveye ulaştıktan sonra da yaklaşık 7 yıl daha sürmüş ve neredeyse 2 milyon ölümle sonuçlanmıştır. İşte o yıllara tanık olmuş bir din adamı olan Abraham Hartunian’ın anıları, bir zamanların gururlu ve çalışkan Ermeni halkının nasıl parçalanmış kalıntılara indirgendiği süreci anlatıyor. Aslında Hartunian anılarını öfkeyle harmanlanmış bir intikam arzusu y

Öyleyse ne tür bir anlam kesinlenebilir şiirde, kesinlenen her anlam olası başka anlamların yıkıcı tehdidi altındayken? … Şiir her koşulda anlatamadığıyla var oluyorsa susan kişi olmalıdır şair. Herkes olabilendir o; çünkü, şiir bir ben inşa etme aracı değil, her türlü ben olanağını aşan ve insan olmanın tüm hallerini olumlayan bir deneyimdir. Çünkü insan olmak daima bir olasılıktır, gerçeğe dönüşmekte direndiği yerde başka olasılıkların varlığını yadsımak zorunda olan bir olasılık. Kişilik ya da ben, insan

“Ağırlığı olmayan yüktür sevgi Kendi gölgesinde serinler kimi insan Kimine dar gelir gökyüzü mavisi Şiir ki tüm bunların ötesinde bir yerde Nal döktürür düş atlarına her gece Bir de kaçış hızı olsaydı ölümden” … “Gündüz olsa, olmasa hiçbir şey Gözlerini kısıp oynarsın güneşe karşı Renklerine ayrılır kirpiklerden sızan ışık Yan yana akan durgun ırmaklar gibi Dökülür içine şiir olur Yansır bir güzelin yüzünden Sonra sevda olur, hayal olur, söz olur”

Karısını uyandırmaya çalıştı ama olmadı. Korkmaya başladı, komşularından yardım istedi. Zewê kendine geldiğinde evin girişindeki tahta divanda yatıyordu; başında ıslak bir havlu, karşısında da komşu kadınlar vardı. Zewê yerinden fırlayıp kalkmaya çalıştı ama komşu kadınlar üzerine çullandılar. Zewê avazı çıktığı kadar, yeri göğü inletircesine, “Zarokên miiin, zarokên min ji min dizîn, xeberê bidin cendermeyan, zarokên miiiin1” diye çığlıklar attı ve tekrar kendinden geçti. Zewê bir haftayı yüksek at

Bir tek parçada yakalayamıyordum onu. Birçok kadın, birçok erkek yüzü gelip geçiyordu hafızamdan… Kaç yüzden, kaç parçadan oluşuyordu bu yüz? Hepsi mi Hasret’ti? Bir zaman dilimi ve birden fazla parçaya bölünmüş bir yüz. Her bir parçadaki görüntüyü ötekinin üstüne, yanına koymaya, eklemeye çalıştım. Uymuyordu. O zaman, “Neden bir tek kişiyi bekliyorum ki,” diye düşündüm. Gelen bir kişi değildi ki, gelen bir zamandı, bir zamanın içinde kalan silik siluetler. Her şey onların peşine takılıp gelecekti bir

Seda üç yaşını doldurmuştu, ama hâlâ konuşmaya başlamamıştı. Annesiyle babası buna çok üzülüyorlardı. Sonra ne mi oldu? Seda o yıl doğum gününde o güne kadar hiç duymadığı bir sesle uyandı: “Adım Pap Pap’tır benim, sıradan biri değilim. Şarkı söyler dans ederim”

Su damlası Meraklı’nın serüveni havuzdaki fıskiyeden fışkırıp bir çiçeğin yapraklarına düşmesiyle başladı. Sonra neler oldu neler... Buharlaşıp gökyüzüne yükselince bir bulutun içinde uzun bir gezi yaptı. Yağmur olup bir evin penceresine kondu. İnanır mısınız, bir kartopu bile oldu. Eriyip bir derenin sularına karıştı. Neler gördü, neler... Meraklı’ya bu ilginç serüveninde siz de eşlik etmek ister misiniz?

O sabah Sevgi nine ve çiftlikteki herkes Çil horozun sesiyle uyandı. “Üürü üü! Üürü üü!” Sonra büyük bir hareketlilik başladı. Sevgi nine çiftlikteki hayvanlara sırayla yem ve yiyecek verdi. Sevgi nine çok heyecanlıydı. Kentte yaşayan torunları gelecekti. Doru atın çektiği faytonuyla onları karşılamaya giderken neşeyle şarkı söylemeye başladı.

Hiç kirazdan küpe taktınız mı? Kirazdan küpe olur mu, dediğinizi duyar gibiyim. Cemre de bilmiyordu. Ama annesiyle babasıyla birlikte yazlıklarına yakın bir köye gittiğinde pek çok şey öğrendi. Kendi yaşındaki Ayşe ile birlikte bahçede oynadılar ve çok eğlendiler. Cemre’yi en çok mutlu eden şey, kiraz ağaçlarından kopardıkları ikiz kirazları kulaklarına takıp küpe yapmalarıydı...

Armağanları kim sevmez? Doğum gününde, yeni yılda, bayramlarda aldığımız armağanlar bizi çok mutlu eder. Hele bu bir gün değil, yıl boyu her hafta bizi mutlu eden bir armağansa... Uğur o yıl doğum gününde çok ilginç bir armağan aldı. Bunun ne olduğunu merak ediyor musunuz? Öyleyse, kitabınızın sayfalarını çevirmeye başlayın...

Üç kardeştiler. Yeni doğmuşlardı. Yumak ile Uykucu’ya hemen ev bulundu. Ama tüylerinin rengi kara olduğu için Kara’yı kimse istemedi... Bunun nasıl bir duygu olduğunu düşünebiliyor musunuz? Farklı olduğunuz için dışlanmak... Minik kedicik de çok üzüldü. Ama farklılıkların zenginlik olduğunu düşünen insanlar da vardı...

Sizce yalnız kuşlar mı uçar? Hayır mı? Bunun yanıtını Minik serçe de bilmiyordu. Serçecik, çayırda uçtuğu ilk gün çok eğlendi ve pek çok şey öğrendi. Onu en çok, kuş olmadığı hâlde uçabilen hayvanlar şaşırtmıştı… Kanadı olup uçabilen hayvanları merak ediyor musunuz? Minik serçeyi izleyin o zaman.

Farklı olan, bize benzemeyen insanlar kötü ya da tehlikeli midir? Sema ile Sima, fırtınalı bir günde denizden gelen konukları görünce çok şaşırdılar. Derilerinin rengi karaydı, farklı bir dilde konuşuyorlardı. Sema ile Sima, evlerinde konuk ettikleri ailenin küçük kızı Ayşa ile oynarken pek çok şey öğrendiler. Siz de onlara katılmak ister misiniz?

Metin, annesiyle birlikte teyzesinin yeni aldığı eve giderken çok heyecanlıydı.. Gizli bir bahçesi olduğunu duyduğu evi çok merak ediyordu. İki katlı ahşap evde gördükleri, Metin’i çok şaşırttı. Kapıların, pencerelerin, gizli bahçedeki havuzun, bahçe masasının şekilleri birbirinden farklıydı. Metin o gün, hem farklı şekilleri öğrendi, hem de gizli bahçenin gizemini... Siz de öğrenmek ister misiniz? (Arka kapak)

Ozan, semtlerindeki kültür merkezinde yapılan çocuk şenliğine gittiğinde neler gördü neler... O gün hem çok eğlendi hem de sanat alanındaki meslekleri tanıdı. Bir müzisyen, bir palyaço, bir ressam, bir yazar... Ozan öyle etkilendi ki, büyüyünce onlara benzemek istedi... Ozan sonunda hangi mesleği seçti dersiniz?

suskun oğullarını ateşte sınayıp, upuzun sebepler topluyorlardı, tanıdık yitik kurşun hedeflerden yol çizdik dövmeli alınlarına şaşırıp geri dönmesinler dedik! arada kır saçlarını çalı dibi yapıp ağlaşan kadınlardı, adlarını kocalarını sorduk, bilemediler gözlerinden akanın tadını kirpiklerinden geçirip uzattılar, tuzluymuş içtikleri ant gibi dağ oldu yarıldı yığıldı kaldı önlerindeki peştamalın zikzak dikişleri gibi kıvrılıp yayılıp genizleri yakan acıların kokusuydu ki (Arka kapak)

İnsanlığın kendi tarihsel geçmişinden bugüne kadar gelen olguların bir bütünü incelendiğinde, yaşama dair umutların, güzelliklerin, sevdaların ve de sınıf kavgalarının üretiminde kadın, kendi doğallığı ile her zaman özgün bir yere sahip olmuştur. Özel mülkiyet dünyasının egemenleri iktidar gücünü kullanırlarken, özellikle kadına yönelik saldırıları ön plana çıkarmışlardır. Kadını toplumsal yaşamdan koparmakla yetinmeyip aynı zamanda doğaya ve insanlığa dair bütün güzellikleri de koparıp almak istemişlerdir

Etrafımda sadece Öldürülmek İsteyen Bir İnsan, Öldürmek İsteyen Bir İnsan, boş bir Tabut, açık bir Mezar ve bu dördünün istekleri var. Öldürülmek İsteyen İnsan onu öldürecek olan kişinin duygularını, Öldürmek İsteyen İnsan ise öldürdükten sonra hangi duyguya sahip olacağını merak ediyordu. Tabut kullanılmak, Mezar da bir an önce kapanmak istiyordu. Bu dört istek birbirlerine ne yapacaklarını bilmeden bakıyor, öylece duruyorlardı. Bu duruşun bitmesi içinse ilk olarak Öldürmek İsteyen İnsan’ın harekete geçme

Ben de dönüp baktım tabii, hiç olmamış da anısı kalmış, elini belime koyup uyuklamış, sabahları beni öperek uyandırmış, kese kâğıdına sarılmış birkaç ayçiçeğiyle kalbimi çalmış bir çocukmuş gibi… Ne zaman kuyruğum sıkışsa ne zaman arasam gözümüz kapalı öpüşürmüşüz, hiç küsüşmemişiz gibi… Sarılsak devler gibi, geçmişi geleceği unuturmuşuz gibi…