Şiirden Romana Modern Öznenin Trajedisi Kısa Özet Ulaşılamamış meyvelerde kalsın hep aklın Başlangıç için iyidir Ama bilmelisin Her zaman birileri vardı Değme sözün uzanamayacağı Uçlarda gezen Zafer Demir Dostoyevski, duruma dikkat kesilmeniz ve karakteri hiç unutmamanız için, “Bitti!” dediğiniz yerde ‘işi’ bitirmez, sizi alır, insan ruhunun hiç tanımadığınız derinliklerine doğru sürükler. (…) Sizinle kedinin fareyle oynadığı gibi oynar, roman boyunca çevrenizde sürekli dolanıp durur v

“Okuyacağınız öyküler, bir kadının büyüme öyküleri… Aynı zamanda hayatta kalmak için kuşaktan kuşağa aktarılan, her kadının kendi yaşama uğraşıyla anlamlandırdığı, zaman zaman en ileriye taşıdığı, kimi zamansa iki geri, bir ileri… Dünyanın dertlerini kadın masallarıyla, mitleriyle ilişkilendirerek anlatan bir anlatıcıyı izliyoruz öyküler boyu. Bir tarafta gökten düşenler, diğer tarafta tavşan deliğine sıkışanlar! Acaba çıkış ne tarafta?” Neriman Ağaoğlu

“…Eve döndü Melike. Berkay da diğer erkekler gibiydi. Uzun uzadıya düşündü, ne onunla ne de başka biriyle evlenmemeye karar verdi. Berkay’ın kabalığına, böyle düşünmesine içerledi. Daha önce evlendiği kadınlar üzerine söyledikleri uğuldadı zihninde. Kendisi için anlayış beklerken, onu mahkûm etmesine izin vermeyecekti. Bütün gece Berkay’ın aramasını bekledi. Dayanamayıp o aradı, telefonu kapalıydı. Gözüne uyku girmedi. Gecenin ilerleyen saatleriydi. Televizyonu açıp karşısına oturdu. Elinde kumanda uyuya ka

The author relates stories of everyday life in a small Turkish village where he has lived with his German wife “Die Frau” for two decades. His writing and the illustrations display a profound love of his and Die Frau’s adopted homeland and a deep appreciation of the absurdity of life in general and life in a small village in particular. Told with great humour and with occasional outbursts of pathos. Meet Nearly Normal Nuri and his brothers, Chicken Çetin [“Don’t even ask!”] and the White Settlers of a small

Rica ediyorum anneme iyice bakın. Burada, kürsüde duran bu kolinin içinde yaşıyor zavallı. Bakın başıyla size selam veriyor. Ne dediğini anlayamazsınız, boşuna çabalamayın çünkü dili çürüyerek düştü, tek bir dişi bile kalmadı. Sanırım şu an bir gırtlağı da yok. Sürekli boğulur gibi sesler çıkaran bir anneyi kolide yaşatmak nasıl bir işkencedir bilir misiniz? Kendi eriyerek öyle küçüldü ki onu ancak böyle taşıyabiliyorum. Kolinin dışındaki poşete gelince, annemden düşen kurtlar ve sıvılar etrafa yayılmasın d

Kitap Tanıtım Yazısı : Mustafa Ünver, şairliği yanında öykü ve deneme alanında da ürünler vermiş bir yazardır. Şiir ve edebiyat üzerine düşünce üretiyor. Ele aldığı konulara cesurca yaklaşıyor. Düşünce ve eylem birlikteliğinden şaşmıyor. “Saçlarım Sırma Olmasın Ben Ölünce” Ünver’in çeşitli yerlerde yayımladığı yazılarını bir araya getirilmesinden oluşuyor. Yazarlık serüveninin düşünsel gelişimini, gördüklerini ve okuduklarını açıkça ortaya seren Ünver, okuyuculara denemenin eşsiz lezzetini sunuyor. Şiirs

Resul, ihtiyara olan ilgisini kaybediyor artık, başını kaldırıp ırmağa bakıyor. Bir yılan gibi kıvrılıp gelen, her dilden hikâyelerle beslenip toprağın kuruyan yüzeyinde bir dilek ağacı gibi uzanan, tüm iyilerin ve kötülerin tek muradı olan Dicle’nin sesi ihtiyarın sesini bastırıyor. Yüce anlatıcının, kaynağında hırçın olan ve yol aldıkça yorgun bir dervişe dönüşen Dicle’nin, sesi bir ezgi gibi içine doluyor Resul’ün. Bu yüzden Bağdat’a kızgın değil Resul, ihtiyara da öyle, Nesimi’yi zindanlarında bir yıl b

O gece ana kız kucak kucağa uyudular tek kişilik hasta yatağında. Bu, Heşin’in çok uzun süredir özlemini çektiği bir kucaklaşmaydı… Tek kişilik hasta yatağında iyileşmesi gereken iki kişi vardı aslında. İkisi de görme kaybı yaşıyordu. Heşin birkaç gün önce görme kaybı yaşamaya başlamıştı ama Elif görme yetisini kaybedeli çok olmuştu. Kızlarının kişilik, kimlik ve yaşamları üzerine kurduğu tahakkümle kendini güçlü hissediyordu. Elif’in takındığı bu tutumun, aslında çocukluğundan beri hayatında olan erkekleri

Bermal yalnızca bir roman değildir. Aynı ülkenin farklı bölgelerindeki yaşamların anlayış farklılıklarını anlatması adına önemlidir. Erkekler, kadınlar, çocuklar, akraba ilişkileri, evliliklerdeki mağduriyetler ve asırlar boyu insan haklarını ihlal eden anlayışların tümüne ayna tutuyor bu roman. ... On iki bin yıllık bulutlar bir yağsa rahatlasa her yanı paklasa duyulur mu Bermal'in sesi... (Arka kapak)

Sen öteki olmadan var olamazsın senin varlığın ötekine bağlı ontolojik olarak varlığını öteki üzerinde kurguladığın için ötekine saygılı olsan daha sağlıklı bir kimlik inşası gerçekleştirmiş olursun çünkü ötekini tanımlarken kendi aidiyetini tanımlıyorsun.

On birinci sigaramı içiyorum şimdi Balkonda renkli iç çamaşırları ve havlular Karşı komşum Âdem amca Köşeye saklanmış sigara içiyor yine Babam dün gece Yeşilçam filminden etkilenmiş Anamı satan ben Babamı satan ben Diye çıkıyor evin merdivenlerini Yüzünde her zamankinden farklı bir ifade Bu sefer kumarda kazandım diye sarılıyor boynuma Yirmi yıldır hayatımdaki en büyük değişiklik Babamın kumarda kazanması oluyor.

“Sevgili ölüm. Yerin yurdun burası senin. Burada kal, hoş bırak başımızı…”

Çocukluk hayalleri unutulmaz. Nereye gitseniz, bu hayaller sizi peşinizden sürükler. Gölgeniz gibi sizi takip eder. Çocukluk anıları masumdur, çiğnenmemiş kar örtüsünü andırır. Duru bir su gibidir. O hayallere daldığınızda çocukluk yıllarının o kirlenmemiş saatlerine gidersiniz. Bir gün beyaz atlı prens olursunuz, diğer gün yoksullara yardım eden, adalet dağıtan bir şövalye...

İnsan kimdi, neye benzerdi? Tepesi attığında ayıyı andırıp anlaşılmaz naralar atabiliyordu. Aslında dağdan, taştan kopup sabit köyler inşa etikten sonra bozulmuştu. Güneşi, ayı sihirle kutsayan insan göksel bir tanrıya bağlandıktan sonra sevgisini paylaşamadığından mı bunca cinayet işliyordu? İnsan kimdi ve nasıl insanlaşmıştı? Günahlarından, kirlerinden arındırılmış birine insan denebilir miydi? Tilki başını boşlukta birkaç kez salladı. Günahlarından, kirlerinden arındırılmış birine “İnsan denemezdi!” İnsa

Aziz, öteki dünyada ölümün olmadığını düşünmek bile istemiyordu. Bir eli yağda bir eli balda olsa bile, hizmetine yetmiş değil, yüz yetmiş huri verilse bile yaşamın olduğu yerde acının hazdan bin kat fazla olduğunu biliyordu. Bu nedenle kendini ölümsüzleştireceğini düşündüğü romanı bitirmeden öldü.

Neylersin, güneş herkesi iyi ısıtmaz. Her insanın tuttuğu bir yol, o yolda da yığınla taş olur. Umudu tükenmeyen için taşları temizlemek bir işten sayılmaz. Esas umutsuz olan için zor, her taş koca bir dağa dönüşür o vakit. Mücadele, başarının sihirli gücüdür. Umut ile mücadele bir araya geldi mi hayatı vazgeçilmez ve anlamlı kılar. Hele umut, umudu olmayan bir hayattan daha değersiz ne olabilir?

Gıcık Kırmızı eve geldiğinden beri Azra’nın keyfi yerinde değildi. Akrabaları yetmezmiş gibi bütün komşular Gıcık Kırmızı’yı görmeye geldi.

Maya, kazaktan sökülen bir ip gibi söküldü ülkesinin topraklarından. Yol boyunca geçtiği şehirlerin ve ülkelerin farklı bir kokusu olduğunu düşündü. Ama hiçbiri, doğduğu şehrin eski günleri kadar güzel kokmuyordu.

“Bugün ne yapsam harika bir gün olur?” diye düşündü Kikiro. İçinde mecburiyetler olmayan günleri seviyordu. Bugün de o günlerden biriydi. Ama ne yapmak istediğine bir türlü karar veremedi.