Şiir, dil içinde “dil”i yeni “Söz”lere dönüştürme ve onlardan bir imgeler sarayı inşa etme sanatıdır. Bu sanatın, nesirden ayrılan yanı, armonik bir sesi muhtevasında barındırıyor olmasıdır. Modern Türk şiirinde “Ses” ve “Söz” bütünselliğini tek tek sözcükler üzerinde çalışarak inşa eden Hilmi Yavuz, kendi ismiyle anılan bir şiir anlayışının mimarı olmuştur. Geçmişin büyük şiir okyanuslarına dalıp, oradan “Söz” pırlantaları çıkaran şair; gelenekle bağlantılarını koparmadan, kendi şiir kozasını örmüştür. Erg

Anadili ve ulusal kültürün beslenerek varlığını gösterdiği alan olan edebiyat, bir sanat dalı olarak yazı sanatının tüm kurallarını içinde barındırır. Edebiyat sanatının temel malzemesi olan dil, öncelikle toplumların iletişim aracı olsa da ferdi değil, milletlerin ortak benliğini var eden bir yapı özelliğine sahiptir. İnsanoğlu, duygu, heyecan, düşünce ve kimliğinin somutlaştırmasındaki aracı olan edebiyat bilimi ve incelemelerini, araştırmaya başladığından bugüne uzun zaman geçmiştir. Günümüzde edebiyat b

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının tanınmış kadın yazarlarından olan Pınar Kür, pek çok türde eser vermesine rağmen çoğunlukla romanlarıyla ön plana çıkar. Romanların hem teknik hem de içerik bakımından çok boyutlu yaklaşımlara, anlatım tekniklerine, felsefi/düşünsel derinliğe sahip olması çalışmanın kapsamının sınırlandırılmasında etkili olmuştur. Dolayısıyla bu çalışmada, sanatçının yazın yaşamında etkili olan biyografik özelliklerine değinilse de öncelikli olarak romanlarının yapısal ve izleksel bakımda

Sarf-ı Türkî adlı eserde Kazan Tatar Türkçesi Şekil Bilgisi incelenmiştir. 1900 yılında Kazan’da Kerimov Kardeşler Ticaret Merkezi Matbaasında yayınlanan eserin müellifi Abdurrahman Tevfik Bin Muhammet Can’dır. Eser Arap harfli klasik imlayla basılmıştır. İsimler, fiiller, imla, görülen geçmiş zaman, duyulan geçmiş zaman, şimdiki zaman, gelecek zaman, geniş zaman, emir kipi, şart kipi, istek kipi, sıfat, edat vb gramer konuları örneklerle ele alınmıştır. Kazan Tatar sahasında yazılan Sarf-ı Türkî Kırım Tata

Malik Hikâyeti adlı eser 1906 yılında Kazan’da Arap alfabesiyle basılmıştır. Hikâye, Kazan Tatar Türkçesinin klasik imlâlı nesir örneklerindendir. Eser, Şam padişahı Bedreddin ile veziri Ati Elmüluk arasında dünyada gamsız kedersiz kimsenin olup olmadığı hakkındaki tartışmayla başlamakta ve yine bu tartışmayla bitmektedir. Zengin bir tüccarın oğlu olan Malik ile Gazne padişahı Bahaman’ın kızı Şirin arasında geçen maceralı aşk, hikâyedeki olay örgülerinden biridir. Felsefi içerikli eserde, yalanın insanı yar

Tarihin her döneminde hastalıklar karşısında çaresiz kalmak istemeyen insanlar, hastalıkların teşhisi ve tedavisine yönelik pek çok yöntem denemişlerdir. Tıp tarihi ile ilgili kitaplardan ayrıntılarıyla öğrenilen bu yöntemleri yazıya aktarmakla herkesin bu bilgilerden yararlanmasını, bunların kalıcı olmasını ve nesilden nesle iletilmesini sağlamışlardır. Eserlerde çok sayıda organ ve hastalık adı ile birlikte rahatsızlıkların tedavisine yönelik ilaç birleşimlerinde kullanılan pek çok bitki, hayvan, değerli

Bu çalışmada Türk dünyasının değişik köşelerindeki edebiyat bahçelerinin kapıları aralanmak istenmiştir. Türk edebiyatı, bin bir renkli çiçekler gibi farklı bahçe¬lerde tomurcuklanmış, çiçeklenmiş ve kök salmıştır. Bu özel çalışma, zengin edebiyat dünyamızı bir parça da olsa tanıtabilmek amacıyla yapılmıştır. Çalışmadaki zorluk; tarihî derinlik, alandaki genişlik, türdeki çeşitliliği kaçırmadan, ana hatlarıyla başlangıçtan günümüze uzanan süreçte edebiyatımızı ortaya serebilmektir. Serebilmek kadar, bu eşs

Roman hayattan alınmış sahnelerin kurgulanmış halidir. Her bir romanın kendi içinde bir dünyası ve bu dünyanın da farklı yansımaları bulunmaktadır. Yaşanmışlığın veya yaşanması mümkün olanın bir kurmaca dünyası içinde, her okuyanın kendi dünyasından izler bulduğu roman, konularına, dönemlerine, yazarlarına göre farklılaşmalar göstermektedir. Sosyal tarih olarak da kabul edilen roman, tarihin dışına çıkarak, onun yazmadığı ve söylemediğini bize aktarması bakımından da bir sorumluluk yerine getirir. Toplumlar

Romanlarımız, kimi zaman belgesel bir nitelik taşırken, kimi zaman da sebep sonuç arasındaki yorumları yapar. Sosyal hayatın tarihi olarak da ele alınan romanlar, birçok bakımdan insan ve toplumsal hayatımızı ilgilendirmektedir. Türk toplumunun batılılaşma süreci içine hayatına giren bu edebi türün, gelişim çizgisi içindeki seyri bize çok önemli veriler sağlamaktadır. Kendini anlamak ve tanımak isteyen her bireyin yaptığı ilk iş, bir benzeri ile karşılaştırmak veya kendisinden çok farklı olanlarla yüzleşme

Osmanlı Türkçesi (Gramer-Metin) kitabımızda, Osmanlı Türkçesi ile ilgili öğrenilmesi gereken bilgiler kolaydan zora olacak şekilde ayrıntılarıyla ele alınmıştır. Üç bölümden oluşan kitabımızın ilk bölümünde Türkçe unsurlar, ikinci bölümünde Arapça unsurlar, üçüncü bölümde Farsça unsurlar incelenmiştir. Kitapta işlenen her konunun ardından gelen ”ödev” kısımlarıyla okuyucuların/öğrencilerin kendilerini geliştirmeleri ve bilgilerini pekiştirmeleri amaçlanmıştır. Kitabın en sonunda Osmanlı Türkçesi ile yazılmı

Tarih boyunca geniş bir coğrafyada birçok etnik ve dinî unsurun bir arada yaşadığı Osmanlı nüfusunu saymak kolay olmadı. Bu zorluğun üstesinden gelmeye çalışan Osmanlı Devleti’nin birçok defa çalışma yaptığı ancak, etnik bağlamda nüfus oranlarını tespit edemediği bilinmektedir. Dolayısıyla, Osmanlı Devleti’nin, demografik yapısını tam olarak anlayabilmek için bu konuda yazılan başka kaynaklara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu boşluğu doldurmak amacıyla kaleme alınan bu eserin ana kaynağını Rus Dışişleri Bakanlığın

. Attilâ İlhan, şiir ve roman başta olmak üzere farklı edebî türlerde çok sayıda eser vermiş Türk edebiyatının en üretken kalemlerinden biridir. Her ne kadar şair kimliğiyle zirveye çıkmış bir şiir ustası olsa da onun en önemli yanını hiç şüphesiz romancılığı oluşturmuştur. Romanlarında ele aldığı konuları yakın dönem Türk ve dünya tarihinin pek çok meselesine ışık tutacak şekilde kurgulamıştır. Sosyal gerçekçi bir anlayışa sahip olan Attilâ İlhan, sokağın sesini romanlarında yansıtmıştır. Yapıtlarını; sosy

Olayların ve gelişmelerin baş döndürücü bir hızla gündemleri kapladığı bir çağda yaşıyoruz. Evet, insanlık gerçekten önemli mesafeler kat ediyor. Sözde dijital/görsel dünya öylesine ilerledi ki artık insanlığı göremez hâle geldik! Bireyin ve toplumun huzuru, eşyanın ve maddenin gölgesinde kaldı. Oysa; insan, en seçkin ve en değerli varlıktı. İnsanı ve toplumu huzurlu kılmadan gerçek anlamda ilerlemeden söz edilemez. Bu çalışmada bireysel ve toplumsal plandaki huzursuzluk ve çatışmalara çözümler üretmektir.

İkinci Yeni şiirini şekillendiren modernizm problemlerinden biri de sessizliktir. Sessizliğin anlam kazanması ve çok yönlü olması onu imgeyle uyumlu kılar. Dilin sınırlarını zorlayan İkinci Yeni sanatçıları, sessizlik imgesini muhtelif karşılıklarıyla birlikte yansıtarak “üzerine konuşulamayan hakkında susmalı” felsefesini duygu yüküne sabitler. Söz susarak, sessizleşerek yahut beyaz boşluklara karışarak derinleşir, enginleşir. Anlatılması güç hisler için kelime yetersizliğinde imdada koşan sessizlik, şairl

Türk dili üzerine yapılan her çalışma, önemli ve kıymetlidir. Çünkü, her çalışma mutlaka bir gereksinimden doğar ve bir boşluğu doldurur. Alanında uzmanlaşmış birçok akademisyenin ortak ürünü olan bu çalışma da bir gereksinimden doğmuştur. Osmanlı Türkçesi, Eski Anadolu Türkçesi ve Türkiye Türkçesi alanlarını içerisine alan Yeni Türk Dili için üniversitelerde verilen dersleri ve bu derslerin temel noktalarını içeren bir kitap hazırlama düşüncesi, Türk Dili ve Edebiyatı, Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi, Çağda

Sanat, insanın zaman ve mekânın içinde kendini inşa ettiği estetik belleksel hafızadır. Edebiyat alanında da zaman-mekân ve mekân-zaman arasındaki belleksel ilişki çok yönlü ve derin bir yapı arz eder. Bir işin, oluşun içinde geçtiği mekân (topos) veya geçmekte olduğu zaman (kronos-chronos), süre; anlatı/metin içindeki özne “ben”lerin zaman ve mekândaki olay ve durumları algılama ve kavramalarına bağlı olarak özel sezgiler bütünü oluşturur. Mikhail Bakhtin zaman ve mekân (uzam) iç içeliğini “kronotop” kavra

Klasik Türk edebiyatı sahasında uzunca bir zamandır yapılan çalışmalarla çok iyi görüldü ki bu edebiyat, hayattan da tabiattan da öyle söylendiği gibi kopuk değildir. Dizelerin arka planına nüfuz edilebildiği ölçüde kaynağını yaşananlardan alan, farklı alanlarla ilgili çıkarımlar yapılabilmektedir. Bu edebiyatın şairi de yaşadığı devrin tarihî hadiseleri, tabiat unsurları gibi pek çok husustan bir şekilde etkilenmekte ve bunlara çoğu zaman sanatsal bir ifade ile eserinde dolaylı da olsa yer vermektedir. Bu

15 Mayıs 1934’te Kayseri’de doğdu. İlk ve orta öğrenimini Kayseri’de yaptıktan sonra, İstanbul Gazetecilik Yüksek Okulu’ndan mezun oldu. 1956’dan itibaren, 15 yıl süre ile günlük siyasî “Hâkimiyet” gazetesini ve aylık sanat-edebiyat dergisi “Filiz”i yayınladı. O arada Son Posta, Tercüman ve Milliyet gazeteleriyle, Anadolu Ajansı’nın Kayseri muhabirlğini yaptı. Bir kısım şiirlerinde “İsmetî” mahlâsını ve bazı yazılarında “Bülent Müşker” imzasını kullandı. Sanat çevrelerinde “Lâle Şairi” olarak tanınan Abdull