İbrahim Halil Demir, 1960 yılında Şanlıurfa'nın Karaköprü beldesinde doğdu. İlk ve orta öğrenimini Diyarbakır'da tamamlayan şair, 1978-1980 yılları arasında Almanya'nın Köln kentinde dil eğitimi aldı, iki yıldan fazla bir süre burada kalan şair, ilk şiirlerini de yine burada yazmaya başladı. 1984 yılında Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi Alman Dili ve Eğitimi Bölümünden mezun oldu. 1985 yılında Dicle Üniversitesi'nde Almanca okutmanı olarak göreve başladı. 2017'den beri ise aynı üniversitede Öğretim Görev

Şimdi kulak verin rüzgâra, yağmurun sesine. Sizden alıp götürdüklerine, size neyi getirdiklerine dikkat edin. Sebepsiz değildir hiçbir şey. Saçlarınızı okşayıp geçen rüzgâr da öyle, onları ıslatan yağmurlar da. Şimdi bir rüzgâr eser, binlerce nağme bırakır etrafınıza, bir yağmur yağar, toprağın kokusu yayılır etrafa. Dinleyin şimdi, şefkatli sesleri. Dinleyin şimdi su ve rüzgârın hikâyesini...

Yaptığımız seçimlerin örüntüsü ve başımıza gelen şeyler bizlerin kişisel tarihidir. İyi ve kötü olarak nitelendirdiğimiz her şey gerçekten iyi veya kötü olabilir mi? Doğada ve yaşamda en güçlünün bile üstünde onun gücü ile alay edebilen, onu yenebilen bir başka güç vardır ve insanlar her zaman bu gücün karşısında çaresizdirler. Kimi zaman içi boş, rengârenk bir hiçliğin içinde, kimi zaman da direncini kırıp içinden çıkamadıklari bir karanlığın içindedir insanlar. Herkesin özgür iradeye sahip olması, kötülüğ

Kapkara kışın ortasında, masmavi denizim Pembe panjurlu evim Bahçesinde rengârenk çiçeklerim Dünyaya karşı güvenim, esenliğim Yüreğimi emanet ettiğim Ve sen Gözlerine baksam eridiğim Varlığında huzuru hissettiğim Kırlardaki gelinciğim Yazın ortasındaki gönül serinliğim Gönlünde gönlümü hissettiğim Ve sen Arkadaşım, sırdaşım, ahretliğim Sahteliğe, çirkinliğe sabrettiğim Hayattaki zenginliğim Sesim, sessizliğim

Silüet yaklaşmaya başladı. Aliana korkudan ne yapacağını şaşırdı. Donup kalmıştı. Cevap bile veremiyordu. Kalbinin atışını herhâlde tüm saray duyuyordu. Silahı da yoktu. Sonra kendisini sakinleştirmeye çalıştı. Sonuçta sarayın içindeydi. Burası kadar güvenli bir yer nerede olabilirdi ki? Bu fikri hızlıca kafasından attı. Daha birkaç gün önce bu sarayda bir kadın öldürülmüştü. Yoksa katil bu muydu? Burada saklanıyor, sonra gidip insanları öldürüyor muydu? Silüet gittikçe yaklaşıyordu. O da temkinliydi. Çok y

Yazar Ömer Esen, Sadece Özgürlük Ve Barış İstediler romanını, kahramanları Kâmil ve Nermin'in aşkı çevresinde inşa ediyor. Zaman zaman zorluklar da içeren bu küçük romanda, olaylar dönemsel farklılıklarla, sürekli değişim hâlinde gelişiyor. Belki sakin, belki hüzünlü bulacağınız ya da belki de hiç şaşırmayacağınız bir roman. Kim bilir, belki de sonunu merak bile etmeyeceğiniz ya da bir solukta okuyup bitireceğiniz, zaten sonu da olmayan bir roman...

Kavga ettiğin herkes, Tüm şu andakiler Tüm geçmiştekiler Tüm gelecektekiler Güneşin altında her şey uyum içinde, Fakat Güneş örtülmüş Ay tarafından... Biri bana bu kitabın niçin yazıldığını sorsaydı ona; Sevdiğim ve nefret ettiğim her şey için, Güneş'in altında üşüyenler ve Ay'ın altında terleyenler için, çiçeği dalında bırakanlar ve kestiği ağacın dalından sandalye ayağı yapan marangozlar için, gençliğine hasret kalanlar ve her yaşta ayrı bir güzellik bulanlar için, toprağın altındakiler ve üstündekiler i

Hayatımın hiçbir döneminde, hiçbir alanında, haklı olduğum durumlarda bile, duygu ve düşüncelerimde buyurgan ve alma odaklı olmadım. Ben, karşımda kim olursa olsun, hep veren, ama karşılığında hiçbir şey beklemeyen biri oldum. Tek isteğim, ağırlığımı koymadan anlaşılmaktı. Ama bunun imkânsızlığını kavrayamayacak kadar saf, içten, gördüğü her insana tanımadan güvenen, deneyimsiz biriydim. Bu yüzden sessizce istedim. Sessizce ağladım. Sevinçlerimi tek başıma, sessizce yaşadım. Sessizce feryat ettim. Ama bü

Seni arayıp bulmak Her dem yanında olmak Bir bedende solumak İstemem mi sanırsın. Yıllar zalim olsa da Aşktan canım yansa da Gül sararıp solsa da Koklamam mı sanırsın. Yanımda hep özelsin Hem zarif hem güzelsin Gelip girsen dünyama Saklamam mı sanırsın.

Oysa 1998 yılının sonbaharında, Erciyes Dağı'nın güneybatısında bulunan sıradan bir dağın ev sahipliği yaptığı bir mağarada, tek hamlede kalbine saplanan hançerle öldürülmüş bir adamın haberini hiçbir gazete okuyucusu göremedi. Hiçbir gazetenin herhangi bir sayfasında, öldürülen adamın uluslararası ticaret yapan, milyon dolarlık bütçesi olan önemli bir şirketin sahibi olduğunu, üzerinden üç farklı ülkeye ait vatandaşlık kimliğinin çıktığı haberini de göremedi, okuyucular. Okuyucuların haber olarak göremediğ

Açıklama: Bu kitap, Anadolu'nun küçük bir ilçesinde, yokluk içinde büyüyüp serpilen iki liseli âşığın, büyükşehre kadar uzanan destansı sevdasının hikâyesini anlatmaktadır. Bu gençler de, 68 kuşağı namıyla anılan halkımızın, yaşadığı tüm acıları beraber yaşadılar. Yüreklerine sığmayan sevdaları, hayatın acımasızlığı içinde eriyip gitti. Yıllar sonra yaşlanmış olarak bir araya gelen eski sevdalılar, gönül seslerini susturarak, gözleri ile yitip giden hayatlarının hikâyesini birbirlerine anlattılar. İşte hadd

Nazife Hanım, Elen'e hem nikâh belgesini hem de yeni nüfus hüviyet cüzdanını gururla gösterdi. Elen nefesini tuttu. Yüreğinden bir şeyler koptu, Soyadını da mı değiştirdiniz? diyebildi. Nazife Hanım, Ama Alman soyadı ile olmazdı ki, çocukları için bu gerekti. dedi, sanki olanı müdafaa etmek istercesine. Elen, kaybolan oğlunun düğününü yapıyor ve haykıra haykıra ağlamak yerine gülmek ve oynamak zorunda kalıyordu. İlk kez Acaba buraya hiç gelmese miydik, Almanya'da kalsaydık belki de hayatta kalma şansımız ol

Otizm, birçok mesleki ve bilimsel disiplinin katkısını gerektiren çapraşıklıkta bir problem. Otizmli çocukların ve ailelerin hayatında yer almış herkesin bu izlenimlerini ve deneyimlerini yazmasına, okurların ve alanda çalışan değişik dallardan meslektaşların görüş ve tartışmasına açmasına ihtiyaç var. Elinizdeki kitap, böyle bir çabanın ürünü olarak okunmaya değer. Dr. Yankı Yazgan Bildiğimizi düşündükçe bilmediğimiz daha ne kadar çok şey olduğunu fark ettiğimiz özel bir farklılık olan otizm dünyasında h

Öznel bir olgu olan şiir, sözcüklerle resim çizmek gibi yürek terinin biçimlendirdiği esaslı bir uğraş. Bu nedenledir ki, Aristo'dan bu yana pek çok filozof, estetikçi, edebiyat bilimcisi ve sanatçı, Şiir nedir? sorusunun yanıtında, ortak bir noktada buluşamamış. Bir şiirin, okuyan ya da dinleyenlerin zihin ve duygu dünyalarında farklı çağrışımlara yol açtığı gerçeği, şiirin doğası gereği. Şiir mefhumunun, her gönülde farklı bir yere, anlama ve tarife sahip olması, insan odaklı bir amacı hedeflemesinden ka

Dünyaya sessizce veda ederken, Ayrılırken sevdiklerimiz birer birer, Bütün renkler solar, Güneşimiz kaybolur, ışığımız söner. Hep anılarda yaşatırız, Hatıralar canlanır, özlemle anarız, Acaba deriz, tekrar görebilir miyiz? Heyhat, umutsuzca yollarını bekleriz.

Devlet geleneğimizde savaşlar başta olmak üzere her durum için tedbir almak esastır. Bu tedbirlerden birisi de her birimin (köyün, obanın, mezranın) en değerli, en kutsal eşyalarını bir sandığa koyması ve saklamasıdır. Böylelikle -Allah korusun- bir işgal olursa bu değerli eşyalar düşman eline geçmemiş olacaktır. Bundaki ikinci ve asıl önemli amaç ise bu sandığın içindekilerin, sağ kalan gelecek nesillerimize yeni bir başlangıç için miras olmasıdır. -Allah korusun- Bir gün böyle bir durum olursa sağ kalan

Aramak güzel şeydir, Belki bulmaktan daha fazla. Düşünce ve yüreğiyle, İnsanda değer aramak. Bilenler için farklıdır, Bu yönde bir şeyleri keşfetmenin Zevkine varmak. Aramak güzel şeydir, Bulabileceğine inanarak. Aramak bir şeyleri hep, insanda İyi ve güzel denilmeye layık. Peşin değer yargılarından uzak, Ve hiçbir zaman umudu kesmeden; İnsanda saklı, insanı aramak. Aramak güzel şeydir, Hiçbir kıstasa bağlı kalmayarak; En doğal ve en özgür yaklaşımla, İnsanda yalnız, insanı aramak...

İsmail Efendi battaniyeyi kaldırmak için ucundan tuttuğu anda parça elinde kaldı. Erimişti battaniye. Feyza hem ağlıyor hem de annesine bakıyordu. İskelet halinde kalmıştı. Her kemik kendi yerinde sıralı bir halde duruyordu. Kolunun ucunda parmakları dizili halde kemiğe dönmüştü. Sol yanına yatırmışlardı. Siyah saçları toprağın üzerinde, bir kısmı kafatasının kenarında, öylece duruyordu. Yüzü yoktu. Ne göz ne ağız ne de burun. Sadece ön dişinin birinin eksik olduğu çene kemiği görünüyordu. Annesinin gittiği

Seni gördüğüm o an gözlerime inanamamıştım. Yüzüne renk gelmişti, saçlarında ve yanaklarında bahar güneşi vardı, gözlerin pırıl pırıldı, gülümsüyordun. Öylesine güzeldi ki gülüşün, sıcacıktı! İşte o an seni günebakanlara benzetmiştim. Yüzünü güneşe dönen, gün boyu güneşi izleyen, o sarı sıcak günebakanlardan farkın yoktu doğrusu... Tesadüflerle ilerleyen, ilginç sonlarla biten, masal tadında beş öykü...

Nadya, üzülme artık. Hiç değilse bir iki tane de olsa istediğin eşyanı alabileceksin. Bizi düşünsene, öylece gideceğiz, evimize ne olduğunu bile bilmiyoruz. Başını hışımla kaldırdı, öfkeden, gözleri dipsiz kuyuların karanlığına bürünmüştü. Biz ne olacağımızı biliyor muyuz? Kime ne yaptık? Kimin canını yaktık? Neden toprağımızdan, evimizden, sevdiğimiz herkesten, her şeyden ayrılmak zorunda kaldık? İçindeki hıncı, öfkeyi, nefreti, korkuyu kusuyordu. Yaşanacakları engellemeye kimin gücü yetmiş ki?.. Vedalaşma