"Yazma eylemi, Melville'in dediği gibi 'Kuzey yarıkürede yaşanan hayatın gerçek yüzünü anlamak için uzak denizlere açılmayı ve aynı anda, Borges'in değindiği gibi, 'kralın adamlarından ve kasabasındaki hayattan sıkıldığı için yazan El Tobossolu ya da Mantielli'nin gösterdiği bir saklı mutluluğu paylaşmanızı sağlıyor. Yazma eylemi, yaşanan hayattan sonra, geçip giderken arkada bırakılan bir iki söz. Gündelik varoluş biçimimizin içindeki sınırlı insan halimizi aşıp da bıraktığımız bir iki söz... ...Söz, insa

Bu hayata bir kere geliyoruz ve gelmemizin amacı bir arayıştır bana göre. Bak etrafına. Huzur arayışında biri, diğeri para arayışında, başka biri aşk, ötekisi sağlık... Ben bu arayışıma çocukken başladım. İlk önce dışarıda aradım, sonra döndüm içime, kalbimde aradım. Yolculuk yaptım insanların hayatlarında. Koştum hayattan hayata. Ama en önemlisi, içine dönmekmiş. En son da içime yaptığım yolculukla birleştirdim tüm parçaları... Ve aradığımı buldum sonunda... Sonra istedim ki, bu arayışım bir kitap olsu

Bir şeyler yolunda gitmediğinde, sen kendi yolunda gitmiyorsun demektir. Hayat sana armağan edilmişken, sen o armağanı yaşayamıyorsun demektir. Toplum, ailen, arkadaşların ya da sevgilin... Kendini birilerinin dediklerine göre şekillendirdikçe, kendinden uzaklaştığının farkında mısın? Benliğinden, isteklerinden, arzularından kopuyorsun. Başka bir sen yaratıyorlar, sen de "o" oluyorsun. Özüne in. Kendine koş. O zaman sen de düzelirsin, gittiğin yol da. Kendine iyi bak...

Yazmanın tadı müthiş. Kafanın içinde dolaşan binlerce, milyonlarca fikrin, duygunun damıtılarak bir kâğıda dökülmesi harika bir duygu, sadece kendin okusan bile; sadece kendine sakladığın tek bir dörtlük bile heyecan verici ve kışkırtıcı, hayata tutunmanı sağlayan bir bağ, bir yaşama sevinci... Kendimi bildim bileli yazmak istedim, özel bir şey değil ha, sadece yazmak. Şiir, hikâye, masal, öykü, skeç, gazete kenarı akrostişi, aklıma gelen her şeyi yazmak istedim. Montaigne'ninDenemeler'ine öykünüp nedense!

Hissettiklerimiz ağızdan çıkınca, tortuları kalıyor elimizde. Hislerin ölüleri gibi duruyor sözler, asılı bir yerlere. Büyüdüm ben de ve utandım tekil büyüdüğüme. Çekmecelere yazdım, dolap raf larına. Evlerim değişti, sevdiklerim, sevmediklerim; dile geldim dost sohbetlerinde. Yine yetmedi, kendime yazdım. Eski usul bir güncenin ifşasıdır bu, mahremimdir. Akıl düşümü, ruh üşümesi, gönül çarpıntısıdır. En nihayetinde matbu bir hayata girizgâhımdır; yazmaya başlamama sebebe ithafımdır ve tüm anlatamadıklarıma

Söylediklerim kadarını biliyorsun. Bir de hissettirdiklerini bilsen..." ?Hayatımın en kötü döneminde içimden bir ses internette yazmamı söyledi. Belki yalnız olmadığımı görmek istiyordum, belki de başkalarına, ?Bak Arda da benim yaşadıklarımı yaşıyor,' dedirtmek için istiyordum yazmayı." İçindeki sese kulak verip yazmaya başlayan Arda Erel'in o günden sonra sosyal medyada takipçi sayısı bir milyona ulaştı. Çırılçıplak aktardığı hisleri samimiyetinin de etkisiyle binlerce yüreğe dokundu. Başına gelen

Zaman zaman haberlere konu olan anket çalışmaları vardır hani, "Aşağıdakilerden hangisinin komşunuz olmasını istemezsiniz?" diye sorulan. O anketlerde en çok işaretlenen şıkların hepsini düşünün şimdi. Kimden nefret ediliyorsa onları düşünün. Nefret suçlarının kurbanlarını düşünün. Önyargıyla yaklaşılanları düşünün. Ötekileştirilenleri düşünün. Dışlananları, kovulanları, ayrımcılığa ve haksızlığa uğrayanları düşünün. Haklıyken haksız konuma düşürülenleri, kapının önüne konulmak istenenleri düşünün. Yeterin

Aşka dair söylenmemiş söz kaldı mı? Bu sorunun cevabını bilmiyorum ama ben dünya üzerindeki insan sayısı kadar tarifi olduğuna inanıyorum aşkın. Hatta bir ömürde bile aşkın tarifinin değişeceğine. Aşkın en güzel dilinin şiir olduğuna inanan biri olarak onu şairlere sordum. Kendilerinden ve bir başka şairden iki aşk şiiri seçtikleri ve aşka dair söyleştiğimiz bu kitapta hem şairlerimizin vereceği büyük cevaplara yol açmak hem de âşığın soru değil cevap beklediğini bildiğimden ?çünkü aşk sorudur? ben sorular

Issızlığının içinde en kalabalık yanındır aşk... Sözcükleri uykusundan uyandır... Ne söylesen eksik kalacak bir yolculuktur kalbin yolculuğu. Yüreğine, gönlüne akan her şey mavi bir sessizliktir kimi zaman. Sessizliğin yorganını üstüne örtersin. Sıcak tutsun diye değil, seni korusun diye. Sözcüklerden bir ormanın olur kimi zaman. O ormanda kaybolmak, şarkılar mırıldanmak istersin. Ayağına dolansın istersin börtü böcek. Kuş seslerinden, rüzgârın uğultusundan, yaprağın hışırdayışından, karıncanın telaşında

Bize bütün söylenen, bir meleğin kanadıyla Indiğimiz havadan.. Bugün yerden göğe kadar haklı oluşumuz yalnızca bundan..

Refik Halid Karay Akşam, Yeni Gün, Tan ve Yeni İstanbul'da yayımlanan yazılarından bir araya getirilen İnsanlık Halleri Huy Arabeskleri'nde huylarımızın, insanlık hallerimizin arkeolojisini çıkartıyor. Asrımızın en büyük kusurunun ihtisası hiçe sayarak herkeste her şeyi bilmek ve başarmak iddiası olduğunu dillendiren yazarın hatırından çıkmayan her ayrıntı, her incelik bitip tükenmek bilmeyen yeni bir dünya ile tanışmamıza vesile oluyor. Huylu huyundan vazgeçmez... Refik Halid Karay en çirkin huylarımızın h

Her kalem erbabının öyle kolay kolay üstüne kafa yoramayacağı konularda bitmeyen bir iştahla, kılı kırk yaran bir merakla kalem oynatan ender yazarlarımızdandır Refik Halid Karay. Yazarın Tan, Akşam, Yeni İstanbul, Aydede, Aile, Mizah gibi gazete ve dergilerde yayımlanan yazılarından bir araya getirilen Ağaç ve Ahlâk; mevsimler, çiçekler, hayvanlar ve ağaçlardan bahisle zevk ehli bir yazarın hayatın her anına dair sunduğu fotoğraflardan oluşuyor. Gömleği dışarıda bırakma modasından tutun, haşerelerin keçisi

Robinson Crusoe gibi bir süre sonrasında ıssız bir adaya çıkmanız kaçınılmaz. Öyle de olacak. Düş gücünüzün aracılığında küreklere geçecek, bilinçsizce durmadan çekeceksiniz. Nereye doğru? Bilmiyorsunuz. Pusulanız, yazgınız... Nereyi gösterir, nereyi yön tutarsa artık. Hangi limanda konaklayacağınızı, nerede demir atacağınızı kestiremiyorsanız yolcuğunuzda size eşlik edecek kitaplar, yeni dünyalara, özlemini duyduğunuz yaşamlara açılacak bir kapı... O kapıdan içeri girmemek için hiçbir bahaneniz yok. Issı

Hindistan'dan Japonya'ya, Kuzey Amerika'dan Avrupa'ya, Orta Asya'dan Latin Amerika'ya şiir dizeleriyle, oyun karakterleriyle, roman kahramanlarıyla, şaşırtıcı hikâyelerle dünyayı okuyarak ıssız adanızın ufkunu genişletmeye ne dersiniz? Tarık Dursun K., küçük yaşlardan bu yana sorageldiğimiz o klasik soruyu, "Issız bir adaya düşsen yanına ne alırdın?" sorusunu edebiyat dünyasına uyarlayarak soruyor: "Issız bir adaya düşecek olsanız yanınızda hangi kitapların bulunmasını isterdiniz?" Öyle ya, ıssız bir adad

Dili ve bakışı ansızın çağıran bir çıplaklıktır yazı. Yazmak, bir belleğin taşıyıcısı olmaktır. Yazmak, bir mekânın yerlisi olmak, meskûn bir bilincin taşıyıcısı olmak demektir. Yazamamak, yabancı olmanın, kendi sürgünlüğü içerisinde unutmaya direnmenin son sınır çizgisidir. Hakikatin doğumunu sarmalayan ince zarın çeperine bir adım daha atmaktır. Meskûn mahalden uzaklaşmak, mekândan sürgün olmak, belleğin toprağında unutuşa rağmen uzun bir yolculuğa çıkmak demektir. Ülkesinden sürülen lanetli bir Oedipus y

Refik Halid Karay'ın Tan, Akşam, Çiçek, Yeni İstanbul, Divan, Zafer, Aydede, Olay ve Yeni Gün'de yayımlanan yazılarından bir araya getirilen Doğuştan Kadıncıl'da yine Refik Halid'in şaşırtan maharetine ve ilgi alanlarının ne kadar geniş olduğuna bir kez daha tanıklık edeceksiniz. Dilin ve sözün erbabı bir yazardan kadına dair her şeyin dillendirildiği metinler bu kitapta fazlaca yer tutuyor. Şapkasından çorabına, etek boyundan ayakkabısına, makyajından saç boyasına, yelpazesinden kınasına, hatta iç çamaşırı

Meşrutiyet'in ilanına rastlayan 23 Temmuz'dan sonra gelen ilk günün, yani 24 Temmuz'un Gazeteciler Bayramı olarak kabulünde önemli bir role sahip olan Refik Halid Karay, "Bizde gerçekten demokrasi, matbuat hürriyetine ilişmeden iktidarda durabilecek bir hükûmete kavuştuğumuz gün tahakkuk etmiş olacak," diyordu. Tan, Akşam, Yeni İstanbul ve Aydede'de yayımlanan yazılardan bir araya getirilen Bu Gazeteciler'de damıtılmış bir Türkçe ile siyasetin, edebiyatın ve en çok da hayatın içinden geçen, hiç eskimeyen z

Müslüman mahallesinde salyangoz satmayı değil, "salyangoz olmayı" anlatıyor bu kitap.Salyangoz'un ardında bıraktığı iz, kitapta evlerinin yolunu kaybetmekten korkup yola ekmek parçaları bırakan Hansel'le Gratel'in masalındakine benziyor nedense. Ya da kilometrelerce uzaktan birbirinin sesini duyan yunusların, son kez 24 Nisan'da başına geleni bir kez daha yaşamamak, dahası hayatta kalmak için geliştirdikleri hassalarını hikâyeleştirerek anlatıyor. Salyangoz'un izinden giderken, kendinizi sahipsiz ölülerin d