Gördüğün gibi miyim? Peki, sen aynadaki sen misin? Hiç mi sormadın kendine ben kimim? Hiç mi kalmadın sessiz ve kimsesiz? İçimdeki beni gör derken sen baktın mı sendeki sene, Duy beni derken ona; duydun mu sen sendeki seni, KİMSİN SEN? Baştan yazmak için sana verilen kalemin farkında mısın? Peki, elindeki silgiyi görüyor mu ruhun?

Bu akşam geleceksin, Tülüm kıpırdanacak; Görmeyeceksin. Geçerken altından, Penceremin... Saçların uçuşacak, Karışacak yastığıma kokun; Günler sonra odama, Tekrar taşınacaksın. Toplayacaksın belki, Perçemli at kuyruğun; Bu sabah dağıtacağım aklımdan Olduğun gibi her akşamın. Adımlarına tutunacağım, Tutulacağım bakışlarına. Fark etmesin diye kimseler Saklanarak kalbine sarılacağım. Kalma ne olur, Bir kez daha Bu denli uzun!

Özlem dolduk, Tepeden tırnağa, taştık, Kucak dolusu yüklerle Ümit biriktirdik, Köpük hayaller kurduk, Ve ayrılıktan habersiz Tutamadık sözümüzü, Biz ikimizi koruyamadık.

Ruhumu kaybettim, bedenimle yaşıyorum, Sözde beni anlıyormuşsun ben neden anlamıyorum? Zamansız hayaller zamanımı bekliyorum, O da gelmeyecek, ben kendimi avutuyorum.

Öğretmenliğin ne kadar kutsal bir meslek olduğu hep dilden dile yayılmıştır. Oyun çağımızda tanışıp bir ömür boyu silinmeyen izlerini hep taşıdığımız kahramanlarımız olurlar. Çünkü onlar bize hep doğru yolu gösterenlerdir. Hata yapsak dahi doğruyu bulduranlardır. O zaman var mısınız Bensu´nun kahramanlarıyla tanışmaya?

''Güneşin ışığı ruhuma yansımıyor bu zaman diliminde. Dünyaya bakarken gözlerimi kısıyorum. Renkler kafamı karıştırıyor. Uzun zamandır bu denli sıkıp da bir kalemi, bastıra bastıra yazmamıştım adını. Böylesine çevrelememiştim bir hayalin etrafını beş parmağımla. Kaybettim içimdekini. Arayamıyorum, bulmuyorum. Sen aşktan bergüzar, ben bergüzara mahkûm.''

Bir tüy misali süzülür aşkın gönlümde, Bir kuş misali uçmak ister kalbimde, Bir ışık huzmesi gibi süzülür içimden, Bir su damlası olur düşer gözümden Aşkı haykırır kalbimde kana, kana, Aşkı içer gönlümde doya, doya, Aşkın kırmızı gelincik gibi mühürlenir ruhuma, Müzik olur sesin kulağıma, Sözlerin gemim olur salınır ruhuma, Bir kelebek misali uçuşur heyecanla kalbimde, Bir kırmızı gelincik açar senin için gönlümde, Bir roman misali yazılır aşkın can evimde, Bir şiir olur, kanadım ışığım umudum olur uçar gö

Sen varsın bir tek birde sol yanım. Adın mevzu bahisse sağ olan her şey yarım. Karardım, seni üzdükçe ufaldım. Kıyamadım, azıcık da asılsa yüzün, Hep ipe asıldı kalbimin yüzü. İftihar ettim hep seninle melek yüzlüm. İntihar etti karanlıklarım seni görünce hep melek yüzlüm.

Seni, dünyanın o gücenik ve yılgın köşesinde seyrettim. Gülümsüyordun. Gözlerin, tembihlenmiş iki uslu çocuk gibi hep uzak durdu yüzümün salıncaklarından. Gülümsüyordun. Dökülmüş bir su, goncası yitik bir çiçek oluyordum. Gülümsüyordun. Kalbi kanatlarından başlayarak kırılan bir kuş oluyordum. Yıllar ve yollar Buzlar ve harlar... Belki trilyon an geçecek kalbimden. Ama sen geçmeyeceksin. Ömür billah geçmeyeceksin...

Bu yaşayışın altın tepsisidir, bilinç dediğin Saatini yitirmiş maarif bir takvim içindeki. Ucu bucağı yok, beyhudedir şimdiki arayışın Bu zapt edilmez bumerang yılkı atları Artık törpüledi zaman sınırlarını Bundandır iki yakasının kavuşması. Dönüp dolaşıp ayaklarına dolanıyorsa Ve ısrarla aynı düşü gördürüyorsa yarının, Dününün de başını döndürüyorsa benzer kalabalık Artık aynı zamandayız kaçışı yok bunun Yuvarlanıp yuvarlanıp göreceğiz günümüzü.

Elinizdeki eser, insanı ruhsal derinliğiyle ele alıyor. İnsan ilişkilerini toplumsal ve dönemsel boyutlarıyla işliyor. Roman, çoklu ve karmaşık olayların uzun bir zaman dilimine sistematik dağılımıyla siz içine çekiyor. Eser, dramatik çelişki ve çatışmaların yoğunluğu ve çarpıcılığıyla dikkat çekiyor. Dorlion Yayınları

Dünyanın oluşumu kısaca anlatılıp, o günkü koşullarda dinlerin, hümanist (insancıl) yönetim şekli olduğu; ama ne yazık ki din bezirgânları ve çıkarcı azınlığın, dini duyguyu bir ticari araç gibi kullanıldığı görülüyor. Sömürü düzeninin devamı için insanları Allah ile korkutup, inanç bağımlısı yapıp, beyinlerini tembelleştirip, maddi ve manevi nasıl aldattıkları özet olarak anlatılmaya çalışılıyor. Sömürenler, bu düzenin değişmesini istemezler. Ancak; Diz çökmeyi reddedip, zorluklara direnip, şartlanma kalı

Karanlık dünyamı aydınlatan prenses Ümitsiz gecelerimde yanımda olan prenses Söylesene bana hangi ülkeden geldin Prensesler diyarından mısın Yoksa kristaller ülkesinden misin Niye geldin ki benim için mi Beni düşünüyor musun Yoksa ismimi cismimi unutmuş musun Ey beni gönlümden yaralayan prenses Adını duyunca adımı unutuyorum

Hayat hep seçimden ibaret... Bir karar verirken doğru mu yanlış mı, yemek yerken az mı çok mu, yemek yaparken tuzu az mı yağı fazla mı, alışveriş yaparken pahalı mı değil mi ya da eksik mi... hep bir seçim telaşındayız. Öyle dönemler oluyor ki karar verirken yanlış şeyleri seçebiliyoruz. Her zaman doğruyu seçemeyiz zaten, o zaman insan değil melek olurduk ki bu dünyada işimiz olmazdı. İşte bu yanlış seçimleri bazen biz isteriz, bazen de işin içinde kendimizi bulmuş oluruz. Bazen insan doğruyu seçemeyeceği

Kar yağarken sessizdir mahpuslar beyaz tanelerde ışık yağar geceye mazgalı kapalı hücremin kapısının hasretim dostça dillenen birkaç heceye tavanda çıplak lambalar üşür terleyen duvarlarda küftür gördüğüm memleketimden nice ırak bir diyarda esaret kaderde çözemediğim kördüğüm bedenim sığmıyor üç adımlık alana ayaklarım su toplamış, ellerim nasırdır yaşım kaç bilemem, bakamam aynaya kuyularda Yusuf'um belki bin asırdır resmim aranıyor, afişlerindeydi sokakların kaç zaman şehir şehir kaçtım da kaçtım saklandı

Korkarsın... Karanlıktan korkarsın. Kavgada dövülmekten, kapalı yerde kalmaktan, başarısız olmaktan, bıçaktan, silahtan... Korkarsın da korkarsın. Ammaaa... Söz konusu Vatan olunca, korkunun adı ölüm dahi olsa teferruat olur. Ölümü gülümseyerek karşılarsın. Yer İstanbul'da bir fabrika. Üçüncü dünya savaşının fitili, kirli güçler tarafından bu fabrikanın çatı katından ateşlenecekti. Tabi bu onların planıydı. Bir güç; aynı mahallede yaşayan, hedefleri, hayalleri farklı olan bir avuç genci bir araya getirdi.

Yakın zamana kadar hayat hikayemi ve anılarımı yazmayı düşünmemiştim. Aslında her insanın acıları ile, tatlıları ile önemsediği kendine özgü yaşam öyküsü vardır. Kimi insan kendine yönelik, kimi insan ailesinde baş kahraman olarak gördüğü annesi, babası veya eşi için yazmak ister. Ben de eşim Dr. Doğan Vural'ı kaybettikten (28.07.2015) kısa bir süre sonra, 2016 yılında, Dr. Doğan Vural'ın Anısına isimli bir kitap yazdım. Bu kitap onun mesleği yanında büyük özveri ile yaptığı sosyal faaliyetlerini içermekte

Şair, 1951 yılında Diyarbakır Çüngüş Yeniköy´de doğdu. 1971 yılında Ergani Lisesinden, 1972 yılında Ankara jandarma Astsubay sınıf okulundan, 1978 yılında Diyarbakır EğitimEnstitüsü Sosyal Bilimler Bölümünden, 1993 yılında Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim fakültesi Tarih Bölümünden mezun oldu. Sırasıyla Silvan, Siverek, Birecik, Narman, İstanbul Çeliktepe ve İstanbul Radyo Evi Jandarma Karakol Komutanlıklarını, Gemerek ve Aladağ ilçelerinde Jandarma Bölük Komutanlığını yaptı. Halen Bolu Belediyesi Tür

Can Yunus'um Şiirlerin duru Türkçe, Dizelerin has dilekçe, Kokun gelir yel estikçe, Can Yunus'um, can Yunus'um. Mevla'ya açtın sineni, İlim doldurdun heybeni, Hak için sevdin seveni, Can Yunus'um, can Yunus'um. Ulusun Eskişehir'de, Derman oldun nice derde, Dolaşırsın gönüllerde, Can Yunus'um, can Yunus'um. Sana uzattım elimi, Senden aldım bu ilimi, Ne olursun gör halimi, Can Yunus'um, can Yunus'um. Elif okuduk ötürü, Yükü yükledik götürü, Bilmedik gönül hatırı, Can Yunus'um, can Yunus'u

Bu kitabında Umut adlı şiir kitabından biraz farklı olarak bir temaya daha fazla yer verir Kemal Demirel: Aşk. Aşk olmalı/ Yaşadıkça herkesin / Duymalı onu / Yağmur damlalarında / Kar tanelerinde... dizleriyle aşka duyduğu ihtiyacı anlatır. Zaman kavramının içinde eritir aşkı. Kar tanesine yazar sevgisini. Çayın yudumuyla içine alır hasretini misafir eder sonsuza dek. Barışa özlem şiiriyle dünyaya haykırıp savaş topunun ucuna korkmadan ipten salıncak kurar, yarınlar ve umut için. Demirel; görülüyor ki bu