Buradaki ilk denemem, Oluş ve Zaman'da zamanın özsel bir belirlenimini tanımlayan ekstatikon kavramına odaklanmakta. "Ekstatik-olan", kendi dışında olan'ı belirtiyor. Heidegger, kitapta, sıklıkla, zamanın "ekstaz'ları" deyimini de kullanmakta. Bu kavrama odaklanan ilk denemede, zaman, bizzat Oluş ve Zaman'da bu kavrama tanınan ayrıcalıkla uyumlu olarak, henüz uzay kavramıyla birlikte ele alınmıyor. Oysa ikinci denemenin yaklaşımını sunduğu Katkılar kitabında, zaman artık uzay'la bir eş-kökensellikte açıklan

"Batılı özünde felsefeyi görelileştirip, diğer düşünce geleneklerine açılma an'ı gelmiştir – bunların farklarıyla zenginleşecek bir toplu bakış oluşturmak için. Bu toplu bakış, şüphesiz, temellendirme eksikliğini telafi edemeyecektir ama felsefî olarak düşünme olgusu üzerine daha genel ya da daha nüanslandırılmış bir görüş elde edilmesini sağlayacaktır. Eğer felsefî düşünce temellendirme iddiasını kaybediyorsa, bu, onun ölmüş olduğu anlamına gelmez. Böyle bir görelileştirici toplu bakış, düşünceye bağlanan

Maurice Blanchot Felaket Yazısı'nda felsefi görüşlerini en görkemli haliyle, kendine has ve eşsiz üslubuyla sergiliyor. Felaket Yazısı bizi ebediyen yankılanacak "parçalı yazıyla" tanıştırıyor. Felaket Yazısı'nda düşünce, çeşitli yönlerde - hep parçalanmış yönlerde - belli sorulara odaklanarak, sınır deneyimleri gerçekleştiriyor. Blanchot, désastre sözcüğünün etimolojisine gönderiyor: désastre -felaket- yıldızdan kopmak, öyleyse aydınlık ve merkezî bir güçten, onun toparlayıcı düzeninden, "kendine rağme

Fransız Felsefesi'nin doruklarından Jacques Derrida'dan bağışlamak, bağışlanamaz olan ve zaman aşımına uğramayan üzerine ufuk açıcı bir seminer. Affetmek, bağışlamak, af dilemek çağında; zaman aşımına uğramayan ve insanlığa karşı işlenen suçlar çağında çıkageliyor Bağışlamak. Derrida hayati soruları hayatımıza bırakıyor. Jankelevitch affetti mi, Heidegger affedilebilir mi?! ?Ölüm Almanya'dan Gelen Bir Ustadır" "Ben Yahudi öldürmedim. Alman olarak doğmak benim ne kabahatim ne de meziyetim. Benden izin iste

"Karşılaşma/Rastlantı" sözcüğü esastır. Bir aşk, bir ayaklanma, bir şiir. Her gerçek mutluluk olumsal, tesadüfi bir karşılaşmada gerçekleşir... Sana olmanın buyurulduğundan başka bir şey olmak istiyorsan sadece karşılaşmalara/tesadüflere güven, resmi olarak sürgün edilmiş olana sadakat göster, olanaksızın yolunda ayak dire. Yoldan çıkmışlardan ol. O zaman, Beckett'in muhteşem metni Mal vu mal dit'nin son sözcüklerinin söylediği gibi, "mutluluğu tanı"yabileceksin. Dünyayı nasıl değiştirmeli? Yanıt aslında

Deleuze hakkındaki Lacancı bir kitap Bedensiz Organlar... Peki neden Deleuze? Son on yılda Deleuze çağdaş felsefenin merkezi referansı haline geldi: ?Direnen çokluk", ?göçebe öznellik", psikanalizin Anti-Oidipal eleştirisi ve benzeri kavramlar günümüz akademisinin geçer akçeleri oldu?bunun yanında, Deleuze gittikçe artan bir biçimde günümüz küreselleşme karşıtı Solunun ve kapitalizme karşı direnişin kuramsal temelini atan filozof olarak iş görür hale geldi. Bedensiz Organlar burada ?akıntıya karşı kürek çe

Bütün bunlardan (ve burada belirtmediğim ama yorumumda ortaya çıkan başka yanlardan), özel olarak Tao tö king metninin ve genel olarak Tao'culuğun hem tektanrıcı dinsel-mistik gelenekten hem de "Batı" felsefesi diye nitelendirilebilecek olandan farklı bir genel düşünce yaklaşımı sunduğu ortaya çıkmaktadır. Farklı bir kozmik anlayış, farklı bir yaşam anlayışı; farklı içkinlik ve gücüllük anlayışları; farklı bir etika, politika ve "epistemoloji" anlayışları; farklı bir mistik anlayışı... Tao'culuğun bu farkın

Canlı Alev'de aşk, nefs ve ruh buluşuyor. ?Ey canlı aşk alevi, Ki yumuşakça yaralamaktasın Nefs'imin en derin merkezini, Bitir, istersen, Kaldır, bu tatlı buluşmanın örtüsünü." San Juan de la Cruz Alev, hem aşk'a, hem de ruh'a göndermektedir (hem aşk'ın alevidir, hem de ruh'un). Söz konusu olan, ruh'un alevinin nefs'i yakıp (onu aşk'a dönüştürüp), nefs'i ruh'a dönüştürmesidir. Ruh'un alevinden, aşk'ın alevine ?geçiş" olmuştur; aşk'ın alevi ise ruh'un alevi ile özsel bir birlik içindedir ? yine ruh'

Marx'ın Komünist Manifestosu'ndan neredeyse 200 yıl sonra Badiou'dan Felsefe İçin Manifesto. Paul Cohen'in türeyimsel (générique) anlayışı, Lacan'ın aşk teorisi, 68 Mayısına ve Polonya'ya sadık politika, Celan'ın şiir-ötesine şiirsel çağrısı düşünce için eşanlı olarak nasıl mümkün olabilirler? Söz konusu olan kesinlikle bu olayları bütünselleştirmek değildir, bunlar farklı türden olup art arda sıralanabilir olaylar değildirler. Söz konusu olan, kavramları ve düşünce kurallarını, belki de bu adların ve eyle